Het is echt een lange tijd. Helaas ziet het erna uit dat we ook niet naar huis kunnen voordat de AB tijd is verstreken over 14 dagen. Dit gewoon omdat er nog niet eens duidelijkheid is wie het beleid mbt de vancomycine in handen heeft. Eigenlijk dacht iedereend dat dat beleid inhanden lag van het Radboud maar een gesprek met Dr. Brackel leerde me dat er eigenlijk niemand het beleid in handen heeft. Nijmegen niet, Rotterdam niet en Eindhoven niet. Dr. Brackel heeft nogmaals met Dr. Draaisma gebeld maar er is nu nog niks afgesproken.
Ik besloot om een samenvatting te maken per mail en dit op te sturen zodat de feiten weer even op een rij staan en er hopelijk morgen duidelijkheid is.
Maar omdat ook de decubituswond gisteren weer verslechterd is, weet ik ook niet meer wat verstandig is. Nog 2 weken stil blijven liggen is ook heel moeilijk, of hij nu in het ziekenhuis ligt of thuis. Kortom we weten eigenlijk alleen dat Rob nog 14 dagen antibiotica moet en dat zijn decubituswond nog niet veel is en dat zijn teen nog wat rood en iets dikker is.
Maar Rog gaat conditioneel vooruit.
Vanmoren was de juffrouw zo lief om in te bellen via skype en zo kon Rob het kringgesprek volgen en de juffrouw las nog een mooi verhaaltje voor dat Rob uitstekend kon volgen. Daarna verzorgingstijd en daarna weer les.
Rob is echt al bezig met letters lezen en woordjes "hakken en plakken." Dat vindt hij heel leuk om te doen.
Myrne kwam uit school even gezellig aan. Even bij ons zijn gewoon zijn.
Papa kwam rond de middag en dat was maar goed ook want er kwam net een chirurg om toch even de tegaderm van zijn lijn (broviac) af te halen om zo even te kijken of de hechting nog goed zat. Gelukkig bleek dit het geval te zijn en kon alles weer worden afgeplakt. En na een knuffel van iedereen kon Rob weer lachen.
Jesse kwam met Rob spelen en zo kon ik eindelijk een keer beginnen aan de administratie, want daar loop ik gigantisch mee achter.
De wondverpleegkundige kwam nog langs en eigenlijk is er maar 1 advies namelijk: liggen....
Rob wilde niet mee naar beneden voor zijn dagelijkse ijsje en dus ging ik die maar halen. Henriette kwam nog even op visite en speelde lekker even met Rob. Ook Stan werd door papa hier naar toe gebracht. En zo kwam ik de avond weer door. Om 20 uur kwam John Stan weer halen en na Rob te hebben geknuffeld keerde de rust weder.
Helaas is het slaap vallen weer een drama.
Waar ik ook heb over nagedacht is als Rob nog 14 dagen moet blijven om hem misschien toch naar het Radboud te brengen. Niet omdat het hier niet goed is, integendeel, ze zijn allemaal heel lief en goed, maar ik merk gewoon dat Rob hier minder gelukkig is dan op de vuurtoren. Maar aan de andere kant is het ook wel weer lekker om vlak bij huis te zijn. Ik heb dit wel besproken, maar zolang er geen duidelijkheid is over naar huis gaan, kunnen we niks en misschien is het ook wel helemaal niet goed om weer te gaan verhuizen. We houden vol!!
2 opmerkingen:
Nog gefeliciteerd met jullie Gijs, en lekker om weer effe thuis te zijn toch.
Maar je het wil niet echt vlotten met Rob, ....... dus
Ik wens vanuit het mooie nijnsel toch heel vlug beterschap en dat het allemaal maar is gaat genezen.
Dikke kus De 4 haantjes
Lieve Gitte,
Wat blijft het moeilijk als je hersenen overuren maken. Welke keuze je ook maakt, je moet iets anders laten vallen. Het blijft zo moeilijk! Ik vind het super knap dat jullie het al zo volhouden (ook met al die onduidelijkheden).
Je krijgt het ongevraagd allemaal voor je kiezen en moet nog keuzes maken (en forceren). Laat je gevoel leiden (en het is wel heerlijk als de kids afgezet worden of na school even langsfietsen. Dat is voor Rob ook qualitytime!
Sterkte met alle keuzes!
Liefs
Esther
Een reactie posten