De nacht was gelukkig goed verlopen, alleen besloot Rob vanmorgen al vanaf 6 uur wakker te zijn. Toch maar een beetje nog proberen te liggen, want anders duurt je dag wel erg lang. Om 9 uur waren ze hier om ce VAC therapie aan te sluiten op zijn decubitus wond. Na heel wat knutselen, knippen en plakken lukte het uiteindelijk om de wond vacuum te verpakken.Helaas nog niks gehoord van de plastische dus dat wordt afwachten.
Daarna was het weer schooltijd. Iedere keer is dit voor Rob een feest.
Rob leert zo toch om dingen geconcentreerd te doen en om die concentratie ook vast te houden. Maar er was sowieso vanalles te doen. De cliniclowns kwamen langs en Rob besloot om met sneeuwballen te gooien en had grote lol. Maar de grootste verrassing kwam erna. Mickey en Mini Mouse waren helemaal uit Parijs gekomen om een leerunit te openen en kwamen ook bij de kinderen langs. Rob vond het fantastisch en zoals je op de foto ziet straalde hij helemaal. Ook ik kreeg een knuffel van Mickey en Mini en toen ik ook nog een kus kreeg van Mickey had Rob de grootste lol. Heerlijk even genieten van iets anders.
Daarna was het weer terug op aarde, want zijn lange lijn blijft een moeilijk probleem. De pompen slaan steeds op alarm en nu is de lijn met heparine doorgespoten. Tot nu toe loopt de lijn weer, maar duidelijk is wel dat het maar een gammel lijntje is.
De VAC therapie moet nog wel even blijven zitten en ze vinden eigenlijk dat je daarmee niet naar huis mag.
Toch nog maar even een gesprek aanvragen hoe het nu precies verder moet, want nu is er nogal wat onduidelijkheid. Verder gaat het allemaal al een stuk beter dan in het begin. Alleen het is en blijft ver weg. En de kinderen kunnen niet op en neer komen nu, omdat ze naar school moeten en even op en neer in de avond is wel veel van ze gevraagd. Maar gelukkig gaat het beter met Rob. Hij heeft al een tijd in zijn rolstoel gezeten en dat is het begin van herstel.
René Wijnen kwam nog even binnen. Rob vertelde hem meteen van Mickey en Mini Mouse en vooral dat Mickey met mama geknuffeld had vertelt hij tegen iedereen, met een grote smile op zijn gezicht!! Dat heeft wel indruk gemaakt. Morgen gaan we even op een rijtje zetten hoe we dingen gaan oplossen.
Rob kreeg vanavond ook poffertjes die hij smakelijk opat. Langzaamaan gaat hij vooruit. Eindelijk weer. Het zijn zware operaties die buikoperaties. En zeker nu hij dus er nog wat bij heeft, nl die osteomyelitis en die decubituswond. Drie dingen die tegelijk worden aangepakt. Maar wat heeft dit kind een doorzettingsvermogen. Hij ondergaat alles en moppert alleen als hij echt helemaal moe is en heel veel pijn heeft. Wat een grote kanjer!!!
2 opmerkingen:
Rob jij bent mijn grote held.(En natuurlijk iedereen van jullie gezin) En die speciale mooie kaart , ga ik zoeken , al moet ik er voor naar Timboektoe. O pa Pieter
Nou,Rob is zeker een grote kanjer!!
Wat zullen jullie ongelooflijk trots zijn.. en helemaal terecht natuurlijk. Fijn dat het steeds beter gaat! en wat een geweldige foto!!
Groetjes Sharon
Een reactie posten