Weer een goede nacht en vanmorgen leek het dan ook goed te gaan met Rob. Het spoelen was wat pijnlijk, maar dat is nu eenmaal zo. Eten wil Rob al de hele dag niet, maar gelukkig drinkt hij wel weer goed.
Rob in zijn rolstoel gezet, maar na een uur vroeg hij of hij terug mocht in de rolstoel. Zijn buik is een beetje bol en zijn temp blijft 37.6
We gingen samen wat met de klei spelen en eigenlijk heeft Rob vandaag niks anders gedaan. Tante Rosanne, ome Arjen, Luna en Raf kwamen op visite en het was reuze gezellig. Rob speelde wat met de laptop. Maar naar anderhalf uur was het op en gaf rob hoofdpijn aan. Ons Rosanne besloot toen maar om te gaan en ik liep even mee.
Rob zag erna wat wit en bleef eigenlijk de rest van de dag erg rustig. Wel nog even in de rolstoel gezeten, maar ook daar zat hij erg stil, wat met zijn klei te spelen.
Na een tijdje maar weer terug in bed en Rob blijft gewoon wat liggen of zitten.
Helaas is het ook alweer de hele dag een beetje kloje met de lange lijn en zometeen komt de arts de lijn weer doorspuiten met heparine.
Het blijft echt een trickie lijntje. Zometeen komt John samen met Gijs (verloren met 7-2, Luuk (gelijk 5-5) en Wiese. Myrne blijft thuis, want zij is moe en wil morgen een goede wedstrijd turnen. Meisje ga ervoor. Je weet waar je het voor doet.
Stan (verloren met 6-2) was natuurlijk gisteravond al geweest en gaat dus ook zijn eigen gang vanavond.
Ja hoor en dan is het 18.15 en daar komen 3 stralende blonde kopjes de deur om. O wat heerlijk om ze weer te zien!!! Gijs, Luuk en Wiese vlogen om mijn nek. Ook Rob werd uitgebreid geknuffeld!! Papa werd geloof ik niet meer losgelaten.
Ik ging gezellig even met de kinderen in de ouderkamer gezellig even eten. Zo was papa even lekker alleen met Rob. De kinderchirurg Dr. Meusen kwam nog even naar de lange lijn kijken en spoot die door met heparine. Ze zei eigenlijk al meteen dat deze lijn het geen 4 weken gaat houden. Moet maandag over gesproken worden en duimen dat de lijn het in iedergeval tot maandag houdt...
En dan is het weer tijd om afscheid te nemen. En dat viel echt niet mee. Rob moest heel hard huilen en ik liep daarom vast met de andere 3 naar de hal. Daarna kwam John en Wiese begon ook te huilen en bleef maar mama roepen. En dat doet pijn. En maar met een glimlach blijven zwaaien...
Bijna vergeet ik iets belangrijks. Groep 6 van Gijs en Groep 4 van Luuk, superbedankt voor de schitterende slinger en het hele mooie kleurboek. De slinger hangt prachtig in de kamer en het kleurboek wordt vast snel ingekleurd. Kinderen echt bedankt. En natuurlijk ook de klas van Rob, bedankt voor de foto en voor de vaas vol bloemenhandjes! Schitterend!
And last but not least... Myrne meisje van me; super super veel succes morgen. Ga ervoor, je kunt het. Laat zien dat je er bent. Ik ben trots op je (en op jullie allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten