16-01 Gewoon een zondag

Het was deze morgen wel erg vroeg dag. Om 5.15 ging de VAC pomp af dat er ergens een lek zat. GRRRRR. Maar even snel gekeken en het daarna kunstmatig gerepareerd. Maar ondertussen was Rob klaarwakker. Gelukkig kon ik hem nog een beetje rustig houden, maar echt slapen dat ging niet meer. Ik lag eigenlijk ook te wachten tot ze de paracetamol kwamen brengen, maar dat deden ze niet. Om half 8 trok ik toch maar aan de bel. Ze hadden zelf maar besloten om het later te geven Ook de tramadol was nog niet gegeven, terwijl dat eigenlijk ook moet om zo te veel pijn bij het spoelen te voorkomen.
De discussie over de tramadol begon eigenlijk al meteen in de ochtend, want ze vonden eigenlijk dat die naar zo nodig moest. Natuurlijk wil ik dit ook liever, maar Rob is gewoon nog niet pijnvrij, zelfs niet met tramadol en ik wil hem eerst goed op de been helpen voordat we dat afbouwen, dat is wat er voorheen ook altijd gebeurde.
Mijn beargumentatie werd aanvaard, maar helaas toen de arts de ronde deed, moest ik het weer uitleggen en liet ik over mijn heen lopen, want ik merk steeds meer dat ik op dit moment even niet meer kan vechten, omdat ik eigenlijk het gevoel heb dat ik niet weer waartegen ik vecht. Ze zeggen wel eens vechten tegen een bierkaai.
Wel werd afgesproken dat als ik vond dat Rob het nodig heeft dan kreeg hij dat. Nou oké goed compromis en morgen verder bespreken. Al heb ik steeds meer het gevoel dat ik de regie helemaal kwijt raak. Dat er steeds minder ruimte is voor overleg met artsen, waar dat voorheen wel altijd mogelijk was. Maar ik blijf hopen dat dat overleg morgen met René Wijnen wel mogelijk is.
Gelukkig begreep Wieske na nogmaals alles over de tramal te hebben uitgelegd wel dat mijn argumenten toch wel inhoud hadden. Na 3 keer uitleggen , maar gelukkig kreeg Rob daarom om 2 uur gewoon tramal omdat zij ook zag dat Rob het nog nodig had.
De ochtend werd wel opgevrolijkt door zijn grote vriend Stefan!!! Na een knuffel van 5 minuten hebben ze de hele tijd samen gespeeld. Ook vonden ze het leuk om mama te bekogelen. Het was zo een leuke ochtend.
De rest van de dag kroop wat voorbij. 's Middags is het meestal helemaal nog gedaan met Rob. Hij ziet dan bleek en ook zijn temp loopt wat op. We hebben wat gekleid en computer spelletjes gespeeld. Rob drinkt inmiddels wel weer goed. Eten is op en af.
Hier kunnen jullie zien dat we deze keer enorm veel kaarten en een slinger hebben gekregen. De kamer is er een stuk vrolijker door geworden.
Morgen dus het gesprek. Misschien moet de lange lijn nog vervangen worden en hopelijk woensdag echt naar Eindhoven.
Myrne heeft vanmorgen toch haar wedstrijd geturnd en ze deed het best goed. Al heb ik er niks van gezien maar dat zei ze zelf.
Nu slaapt Rob. Hij zal zijn tramadol wel niet krijgen. Wat een onzin eigenlijk dat je om dingen moet vragen, terwijl je dat thuis naar eigen inzicht mag doen en ook vaak moet doen, dan ben je als moeder ineens de expert. Nu ben je haast de schlemiel.
Ik zal er maar niet te veel meer over zeggen. Echt morgen afwachten...