06-01 Rob krijgt een lange lijn, onverwacht veel kaartjes

Gisteravond was Rob erg moe na zo'n dag van toch weer veel wakker zijn. Wel werd hij weer om 23 uur wakker met hoofdpijn. De rest van de nacht sliep hij wat onrustig en werd af en toe wakker.
Wel verder goed geslapen gelukkig. De dagelijkse routine begint in een ziekenhuis altijd alweer vroeg. Er was druk overleg, want wederom was er discussie ontstaan over de duur van de antibiotica. Ineens was er iemand die dacht dat het misschien maar 2 weken nodig was. Maar na veel navraag was het toch 6 weken (jammer).
Nu gaan ze overleggen of er dan toch een lange lijn moet komen (infuus in de hals).
Dat zal dan morgen gebeuren denk ik..
De PM-er kwam spelen met Rob. En dat vindt Rob leuk. "Ik kan alles ook zitten," zei hij,"maar ik heb er nu gewoon geen tijd voor".
Kijk je zegt gewoon niet dat dat pijn doet, maar je hebt er geen tijd voor. Hoe kan een kind iets verbloemen dat hij iets niet kan. Dat is heel mooi om te horen.
Gelukkig had Rob wel tijd voor een spelletje en er werd een apenspel gespeeld dat Rob natuurlijk won.
De wondverpleegkundige kwam langs voor zijn decubitus en Rob moet de komende dagen blijven liggen. Nu kan hij toch niks anders dus dat scheelt
Ook heeft Rob nu een ander bed, met een speciaal matras, maar er moet nog een ander matras komen. Ook moeten de wondranden nog verder weggesneden worden, maar ik vroeg of dat op OK mocht als hij evt. een lange lijn krijgt. Dat scheelt wat stress voor Rob.
Daarna hebben Wieske en ik zijn voet uitgepakt en zijn voet is helemaal gezwollen en er zit een raar blaartje onder op zijn voet. Wieske heeft nu de kinderarts ingeschakeld.
Rob was ondertussen zo moe van alles dat hij in slaap is gevallen (12.30).
Ik ben maar even eten gaan halen. Joepie dadelijk komen John en de kinderen en die heb ik allang niet meer gezien.
En na de oudjaarsconference van Guido Weijers nogmaals bekeken te hebben kwamen daar eindelijk 5 kinderen de deur binnen en John natuurlijk ook. Verdorie wat mis je ze toch want ik had ze allang niet meer gezien en dat kostte wat tranen. Rob was helaas niet zo fit, maar toch kreeg iedereen een dikke knuffel. Heerlijk om weer iedereen om je heen te hebben. Gewoon even allemaal een dikke knuffel, wat drinken halen wat eten. Maar helaas vliegt de tijd voorbij, maar eerst hielpen ze allemaal nog heel goed mee om weer een nieuw bed voor Rob in de kamer te krijgen. Het was ook spannend om te zien dat Rob voor de zoveelste keer werd geprikt. Rob was zo moe dat hij niet eens een kick gaf. (de esketamini staat nu op 2)
Maar helaas moesten ze toch weer gaan (slik)...
Daarna kwam de neurochirurg nog voor de zekerheid, omdat Rob toch weer regelmatig hoofdpijn heeft. Maar ze houden het in de gaten.Maar toen was daar een grote verrassing. Er werd een hele stapel kaarten binnen gebracht. En elke kaart toverde bij Rob een grote glimlach op zijn gezicht (en bij mij af en toe een traantje). Iedereen echt bedankt, het doet ons echt goed.
René Wijnen kwam ook nog even langs en er werd een blaartje bekeken dat heel spontaan op zijn geopereerde voet was ontstaan. Ook zijn buik werd gevoeld. Helaas was dat erg pijnlijk.
Ook vertelde René dat er toch besloten is om een lange lijn aan te leggen. Morgen of anders in het weekend en als zijn infuus sneuveld dan moet het meteen gebeuren. Kortom weer een OK, oke het is maar een korte maar toch. Enwe moeten gaan nadenken hoe we dingen gaan oplossen, want er moet toch 6 weken AB via infuus gegeven worden. Maandag hebben we daar een gesprek over.
Het blaartje werd even later doorgeprikt en schoongemaakt. Nu slaapt Rob alweer. Helaas heeft hij toch veel pijn en dat is best zielig. Maar hopen dat hij beter slaapt dan afgelopen nacht. Morgen weer een dag...