07-01 Rob is aan het herstellen

Gisterenavond was het nog een heel gedoe. Rob had heel veel pijn en schreeuwde het af en toe uit. Al snel werd er besloten door Marleen om een kinderarts en anaestesioloog in te schakelen. De arts wilde de bloedwaardes opnieuw weten om te kijken of er niks in de buik speelt. Dus weer prikken. Helaas stonden de anaestesiologen allemaal vast op OK en dus moest Rob wachten. En ondertussen had hij veel pijn. Rond 22.30 werd de pijn langzaam iets minder en om 23 uur was daar eindelijk iemand die kwam kijken. Tja en toen sliep Rob lekker. Besloten werd om alles zo te laten en in geval van nood mocht de morfine weer omhoog. Even later was er weer zo'n pijnaanval en de verpleegkundige hing snel de perfalgan aan. Daarna nog de vancomycine (moet een uur inlopen) en eindelijk om 1.30 kon ik weer gaan slapen. Nog 2 keer is Rob wakker geweest. Maar uiteindelijk heeft hij goed geslapen.
Vandaag is Rob een stuk beter. Oké bewegen is nog moeilijk maar hij heeft minder pijn. Wel was de morgen een beetje vervelend begonnen. De kinderarts zei dat we met de lange lijn moesten wachten tot infuus is gesneuveld, maar René Wijnen heeft echt gezegd dan het vrijdag zou worden, anders weekend. Als je wacht tot infuus sneuveld dan moet hij weer opnieuw geprikt worden of een kapje en dat laatste is uit den boze.
En in plaats met mij te overleggen werd alles tegen de verpleegkundige verteld alsof ik er niet bij sta... Tja en daar hou ik niet van. Je moet met mij overleggen of althans betrek mij bij het gesprek, want niemand weet beter hoe het met Rob gaat an ik. Verdorie, ik ben niet voor niks de hele dag bij Rob. En dan zeg je er iets van en dan wordt je een beetje vreemd aangekeken. Gelukkig kwam op dat moment Ivo de Blaauw binnen en besloten werd om Rob op de lijst te zetten voor vrijdag of anders in het weekend voor de lange lijn. Het is druk krijg ik steeds te horen. Daarom duurde het gisteravond lang. Ja dat is vervelend, maar Rob heeft echt 6 uur lang heel veel pijn gehad. En dat vind ik niet zo geweldig (om me maar genuanceerd uit te drukken).
Kijk als je wacht tot infuus sneuveld krijgt Rob weer zoveel stress-situaties dat is niet goed.
Ook werd besloten om Rob met 150 te spoelen. Dit kun je dan wel alleen tegen de verpleegkundige zeggen, maar achteraf blijkt dat de verpleegkundige nog nooit via een malone heeft gespoeld. Ik ben gewend om alles zelf te doen omdat dit moet van Rob en Rob dit prettiger vind. Het spoelen ging goed en het kwam er mooi via de colostoma uit. Dat is heel positief. Gelukkig praatte Ivo daarna weer even met mij, en zo kon ik toch even de dingen kwijt dit ik kwijt wilde. Het is gewoon zo anders als ik gewend ben. Ivo beloofde me dat het goed kwam (bedankt Ivo)
Om 11.30 kwam Opa Pieter met Ank op visite (eigenlijk mocht dit ook niet, maar ze waren er nu toch grrrrr)
Het was gezellig en Rob genoot ervan en dat telt. Ondertussen probeert Rob wat te drinken (voedingsdrankje en chocomelk) en af en toe een stukje wafel lukt ook nog wel. Maar het is nog mondjes maar maar dat komt nog wel. Rob genoot ervan dat er iemand was. Rob keek vaak naar de DVD jungle Book en rusttetoch gewoon uit, terwijl wij wat bijkletste.
Besloten werd ook om de morfine en esketamine naar 1 te zetten. Toch maar proberen.
Juffrouw Truus kwam ook langs. Zij las Rob een verhaaltje voor en Rob genoot er helemaal van. Juffrouw Truus bedankt!
Helaas was het na het verhaaltje weer helemaal op en Rob viel in slaap met pijn op zijn gezicht. Drinken en eten deed hij helemaal al niet meer.
Zijn buik is inmiddels goed aan het zwellen. Gelukkig kwam de anaestesist dit keer wel snel en er werd besloten om de esketamine terug nar 1,5 te zetten en morfine naar 1,3. Gewoon te snel afgebouwd. Nu is Rob weer iets comfortabeler en geniet hij van zijn treintje en een heel grappig zaklampje.
Helaas lijkt het ook wel dat Rob pijn heeft als er iets door zijn stoma komt (was bij spoelen en rest van de dag). Maar nu wijt ik het nog aan de OK. We wachten nog op de lange lijn, maar dat zal dit weekend wel niet zijn. Maar hopen dat zijn infuus het dan nog even uithoudt. Hopelijk een keer een rustige avond want dat is lang geleden. En morgen begint het lange weekend...