De ochtend begon al vroeg met een vingerprik voor Rob. Maar eerst was opa Rien nog even snel op visite, omdat we elke morgen brood naar het Catharina moeten brengen en dat doet opa dus. De vingerprik is helemaal geen probleem meer voor hem. Hij steekt zijn vinger uit en kletst ondertussen iedereen de oren van het hoofd en eindigd steevast met:"Ik vind jou lief."
Helaas weer niks gegeten, en daarna was het weer spoeltijd. En daar kan ik beter niks meer over zeggen, want het is gewoon balen!!!
Als snel kwamen heel toevallig alle artsen tegelijk binnen. Dat was makkelijk want dan hoeft Rob maar 1 keer alles te laten zien. De chirurg, wondverpleegkundige, kinderarts en nog een paar in opleiding.
Ze kwamen eigenlijk vooral dus voor de stuitwond, maar ik gaf al snel aan dat dat niet mijn grootste zorg was maar eigenlijk me meer druk maakte over het stoma. De wond werd bekeken en het is goed om te zien dat die langzaam dicht aan het groeien is. Daarna gingen we op de gang verder praten, om Rob niet alles te laten horen.
De wond laten we gewoon nu voor wat het is en we blijven duimen dat de genezing doorzet. Over het stoma kon eigenlijk niemand antwoord geven. De tramadol gaat omhoog en dat was nou net niet de bedoeling. Ik vroeg of het verstandig was om René Wijnen te mailen en ze vonden dat een prima idee.
Rob blijjft ondertussen lachen en we kregen een gamecube. Dus maar spelletjes doen.
Bij het middageten at hij wel zijn vlees op, maar van de rest at hij maar een beetje. Ipv rusten ging hij gamen en ik ging lekker even eten. Dat eten is hier fantastisch zeker na 3 weken kant-en-klaar maaltijden.
Daarna had ik een gesprek met de kinderpsycholoog op advies van René Wijnen. Dit om Rob te helpen voor de periode na het ziekenhuis. Rob is door alles wat hij heeft meegemaakt behoorlijk gehospitaliseerd en dat kan in de toekomst problemen geven. Nu is dit natuurlijk koffiedik kijken, maar je kunt dit beter voor zijn dan straks achter de feiten aanlopen. Ook wat tips hoe je nu met bepaald gedrag moet omgaan kun je wel gebruiken. Maar vooral was het best fijn om te horen dat ze mijn gedachtegang mbt verzorging van Rob en het alles zelf doen heel goed kon volgen. Dat is geloof ik de eerste keer.
Ik heb normaal helemaal niks met die beroepsgroep, maar dit gesprek was tenminste niet belerend, wat normaal altijd wel gebeurd. Ze willen Rob helpen en het gaat niet om ons. Ook helpen met Rob de emotie te laten tonen, want hij verbergt dat voor iedereen.
Rob was ondertussen met Jesse de PM-er aan het gamen en ik mocht dat voortzetten.
Het gesprek over een evt. ontslag volgt morgenmiddag. Dan hoor ik ook of ik het allemaal zelf mag leren, wat nog steeds mijn voorkeur heeft.
Gelukkig kwam er om 18 uur toch vistie en nog wel de belangrijkste voor Rob (en mij ook) Papa!!!! En hij had Wiese en Gijs bij dus konden we nog mooi even wat spelletjes spelen.
Het is nu 20.30 en Rob slaapt. Op naar morgen, dan weten we meer. Rob wordt wel elke dag iets fitter en dat telt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten