20-01 In het Catharina

Vandaag was het dan zover dat Rob zover hersteld dat hij overgeplaatst kon worden naar Eindhoven. Eerst kreeg Rob nog school, daarna was het weer verzorgingstijd. Rob moet nog herstellen van gisteren dat was de duidelijk. René Wijnen kwam nog even gedag zeggen en hij had het toch nog voor elkaar gekregen om de plastische chirurg te regelen. Mooi goed gedaan ! Zij kwam als mooi bijtijds en inspecteerde de wond. Ze dacht nu aan 2 opties. Of een rugplastiek of de wond gewoon zo laten, maar dan mag het niet erger worden. Op mijn vraagt wat er dan gebeurt als Rob bv op het strand speelt, kreeg ik een heel bedenkelijke blik. Tja want als er straks zand in de fistel zit dan krijg ik die niet meer schoon. Daarna had ik weer gelijk in blijkbaar. Over een week of 6 een poli afspraak. Het heeft voor nu geen haast.
Het was nu wachten op de ambulance. Rob en ik willen afdeling 1 zuid van het Sophia ziekenhuis heel hartelijk bedanken voor alles. Na een moeilijke start is het allemaal goed gekomen. Echt bedankt voor de zorgen. Uiteraard wil ik René Wijnen en Ivo de Blaauw ook weer bedanken voor alles wat ze voor ons overhebben.
Om 11.30 kwam de ambulance. Rob op de brancard, ik de spullen (best veel na 3 en een halve week) en iedereen bedankt en we konden op weg. 110 kilometer in een luxe taxi. Onderweg nog even paracetamol en dat gaat makkelijk in een ambulance. Rond 13.15 kwamen we aan in het Catharina. Blijkbaar kent de Rotterdamse TomTom Eindhoven niet, want hij stuurde ons helemaal de verkeerde kant in. Zal misschien toch aan die ene voetbaluitslag hebben gelegen.... Dus speelde ik maar voor Tomtom.
We gingen naar de afdeling. Helaas geen kamer alleen. John kwam al snel langs en hij ging al snel Myrne halen. Helemaal blij toen wij elkaar zagen want dat was bijna 2 weken geleden! En Marc bedankt voor het langskomen en beterschap met je schouder.
Myrne ging lekker frietjes halen en zo genoten we even met zijn 3-en. De artsen kwamen langs en die hadden nog wat vragen. Rob krijgt nu op dit moment helemaal geen rust. Weer een nieuwe omgeving en nieuwe mensen en dan moet Rob zich even uitkuren, althans dat denkt hij. Zometeen komt John weer met de kinderen. Dat gaat nu wel makkelijk.
Rob besloot zich helemaal uit te kuren vandaag. Hij lag behoorlijk dwars, maar dat kan ook niet anders want weer een andere omgeving en andere mensen. Hij sluit wel met iedereen vriendschap en daaraan kun je merken dat Rob te vaak in het ziekenhuis is en teveel andere mensen ontmoet.
De artsen kwamen ook nog langs. De kinderarts die hij vroeger had kwam even kijken. Hij had alleen nog niks van het dossier gelezen en wilde dus eerst alleen Rob weer zien. Wel vroeg hij waarom we eigenlijk nooit meer terug waren geweest, maar toen een heel klein beetje vertelde wat er was gebeurd besloot hij maar om eerst zijn dossier te lezen. Succes want daar ben je helaas nog wel even mee bezig. De andere arts had nog een heleboel vragen, want veel dingen kende hij eigenlijk niet zo goed. Zo voelde ik me ineens een beetje slim hihihihi.
Ook is er al op het woord gegooid om evt thuis op den duur de antibiotica voort te zetten. Zij vroegen of ik daar thuishulp in wilde schakelen. Ik vroeg eigenlijk meteen of ik het ook zelf mocht leren, want dan ben je niet afhankelijk en hoef je de rest van het gezin niet meer te beperken. Dat ging ze morgen bespreken, maar ze dacht dat ik het wel kon. (denk ik ook eerlijk gezegd)
John en de kinderen waren daarna hier en aangezien we nu alsnog even alleen liggen (op een 3 pers. kamer) hadden we ruimte genoeg. Dus lekker even een spelletje gespeeld.
Rob was erna helemaal uitgeput en hij slaapt inmiddels. Ik ga dat zo ook maar doen. Op naar verder herstel.