Het is even genoeg. Helemaal geen zin meer, en al helemaal niet toen Dr. Roeleveld vanmorgen met het nieuws kwam dat het heel moeilijk is om met de vancomycine naar huis te gaan. Nu gaan ze kijken of er nog een andere antibiotica mogelijk is. Dit overleg gaat met het Radboud waar het beleid in principe loopt mbt de osteomyelitis.
Dit is best een probleem omdat er nu 3 ziekenhuizen bij betrokken zijn. De regie moet bij 1 ziekenhuis liggen.
Omdat ik het eerste keer dilateren na de OK liever niet alleen doen, werd besloten om dr. Pellenboer mee te laten kijken.
Rob at weer niet veel vandaag. Waar dat door komt weet ik niet. Rob begint vaak wel maar veel eten doet hij niet. De dagelijkse verzorging begon weer en vlak erna kwamen de artsen zijn decubituswond inspecteren. Die wond blijft mooi stabiel.
Ook de chirurg kwam nog langs en helaas had hij bij de volwassenchirurgie nog nooit meegemaakt dat er jeuk ontstaat aan het stomauiteinde. Jammer ik had liever een ander antwoord gehoord.
Na het eten kwam de pm-er met Rob spelen. Zij had een heel leuk dagprogramma voor zondag gemaakt, zodat het hopelijk voor Rob een beetje makkelijker wordt om na een dag verlof weer naar het ziekenhuis te moeten. Rob was helaas niet in zijn hum en af en toe zelfs heel chagrijnig. En net toen we een ijsje wilde gaan halen kwam dr. Pellenboer meehelpen om te dilateren. Op zich ging het wel al voelde hij wel een vernauwing wat hoger op. Het is ook nog heel kort na de OK. Maar we gaan er 1 x per week mee door.
Daarna was het tijd voor het ijsje. In het bezoekersrestaurant werd Rob hartelijk ontvangen en een ijsje was zijn deel (superbedankt!)
Terwijl we dat ijsje zaten op te eten kwam dr. Brackel even bij ons zitten. We hadden een goed gesprek. Even alles doornemen en gewoon nog wat brainstormen. Zijn teen is dan wel dicht, maar nog wel erg rose. Momenteel vind ik het ook even hel moeilijk om heel positief te denken over alles en dat zei dr. Brackel dan ook. Maar het is dan ook het gevolg van heel veel tegenslagen. Maar het blijft wel een kwestie van helder nadenken en logisch nadenken over dingen. Je trekt als moeder niet snel conclusies, tenminste niet meer, maar pas als je goed over alles hebt nagedacht en gewikt en gewogen dan vertel je je eigen gedachte tegen artsen.
Nu is het avond. Rob wil niet slapen want er ligt iemand meer op de kamer. Helaas is zijn temp ook steeds weer aan het schommelen rondom de 38. Hopelijk volgt er wel een goede nacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten