25-04 Bad luck again

Eigenlijk vreesde ik er de hele tijd al voor. Rob heeft weer een tegenslag. Gisteravond begonnen ze met de medicijnen om het vocht af te drijven. Eigenlijk zouden ze al vrij snel moeten helpen, maar er gebeurde niet veel. Er werd niet meer vocht afgedreven dan normaal.
Gedurende de nacht werd Rob steeds wakker met pijn. Hij gaf pijn aan rechts in zijn buik en dat vond ik al raar.
Die pijn bleef ook aanhouden ondanks pijnmedicatie. Eigenlijk had Rob gisteren al mogen starten met drinken, maar de RN wilde eerst wachten op de X-Ray. Die werd dus later gemaakt dan gedacht, want ze ahdden Rob niet ingepland. Nadat er vanmorgen ook al iemand naar de buik had gekeken, was het misschien niet nodig, want de buik voelde soepel. Toch zei ik dat ik het niet vertrouwde want die soepele buik vond ik "trickie". (ik weet helemaal niet of het zo goed geschreven is.
Dus werd er besloten om alsnog een X-ray te maken. Even naar RMDH eten en meteen weer terug. Om 10 uur in zijn rolstoel. De morfinepomp moest er eigenlijk al af, maar ik was er nu heel blij mee, want Rob had erg veel pijn. In zijn rolstoel reden we hem naar de Röntgen. Ik zag hem de pijn verbijten maar hij genoot er wel van.
Om 11.30 kwam er een chirurg binnen. Zijn darmen zijn helemaal opgezwollen. Hij liet me de foto's zien en ik zag het ook. Het was een groot verschil met vrijdag. Het is allemaal begonnen nadat het slangetje uit zijn neus is gehaald. Zijn darmen werken gewoon nog niet. En nu zijn ze helemaal uitgezet. En dat veroorzaakt pijn.
Nu moet zijn tube terug in zijn neus en wordt er weer niet gestart met drinken. En woensdag... Dat kunnen we vergeten.
Even later kreeg Rob zijn slangetje dus weer in zijn neus. Hij vond dit niet echt prettig en dat kan ik me ook heel goed voorstellen. In het begin was hij dan ook kostmisselijk. Gelukkig ging dit na een tijdje weer over. Even weer rust. Toen wilde Rob weer gaan schilderen. Dat is wat hij momenteel het liefste doet. Ma na 5 minuten was de pijn zo erg dat hij helemaal moest stoppen en dat we hem snel moesten laten liggen.En eigenlijk ging het vanaf die tijd weer bergafwaarts. Rob kreeg steeds meer pijn en bleef steeds meer liggen. Na een uur viel hij in slaap om daarna eigenlijk niet meer goed wakker te worden. Hij reageerde wel op mij maar echt helemaal goed, nee dat kan ik niet zeggen. Zelfs de TV moest uit.
En zo bleef hij dus de hele middag liggen. Totdat ik het niet meer leuk vond. Ik riep de RN erbij en vertelde Reed (de RN) mijn verhaal. Zijn buik is erg pijnlijk en gezwollen en Rob blijft alleen maar liggen en reageert maar een beetje. Hij ging er Cheryl bijhalen (PCF) en ook zij vond Rob weer heel bleek en ziek. Een chirurg werd gebeld.
Zij kwam en ze deed de tube van de Malone open om te proberen er wat lucht uit te krijgen. Toen dat niet lukte ging ze Rob rectaal spoelen. Er kwam wel wat uit en ook een beetje lucht, er was dus wat resultaat, maar niet echt heel veel.
Ik rende daarna naar het RMDH voor eten en kwam nog geen kwartier later terug. De chirurg was er ook weer en zij besloot dat er weer bloed afgenomen moest worden. En dat kan nu makkelijk via de PICC line. Makkelijk ding zo.
Even later kwam ook Dr. La Peña kijken. Dr. La Peña heeft de pull through procedure uitgevonden dus dankzij hem kon een gedeelte van Rob zijn operatie zo uitgevoerd worden. Leuk om te weten, niet dan?
Hij vond Rob inderdaad erg bleek en suf en was zich ook bewust van zijn VP drain, waar ik iedereen ondertussen toch maar bewust van had gemaakt dat Rob die ook heeft, en bij suf gedrag moeten we daar zeker rekening mee houden. Morgenvroeg krijgt Rob een nieuwe X-ray en dan wordt alles met Marc Levitt besproken. Nu wachten op de bloeduitslagen. Rob slaapt ondertussen gewoon door.
Weet je wat heel moeilijk was vandaag. Huilende kinderen te zien op skype, omdat ze weten dat mama woensdag dus niet naar huis komt. En ook om Rob weer zo te zien. Zo bleek...
Ik ben maar een beer gaan kopen van de Cincinnati Reds. Want die heeft hij wel verdient. En eigenlijk nog veel meer.