09-04 Spanning stijgt....Rob is erg zwak

We hebben het er maar druk mee, met al die voorbereidingen. Ons huis is inmiddels bijna helemaal weer opgepoetst en het inpakken is begonnen. Wel blijft Rob nog steeds kwakkelen met zijn gezondheid. Nog steeds kleine koortspieken en flink hoesten.
De kinderarts belt keurig elke dag op, maar kan er nu ook nog niet veel mee. Rob is ook snel moe. En zijn eetlust is ook een stuk minder. Het moet toch snel anders worden, want anders kan dadelijk helemaal niks doorgaan.
De juffrouw is nog geweest en dat vindt Rob helemaal geweldig. Hij doet goed mee en heeft er veel plezier in.
Gisteren was ik jarig en kwam er nog wat vistite. Opa Pieter, tante Rosanne, Luna en Raf. Rob geniet daar weer helemaal van.
Wiese wordt ondertussen ook een heel parmantig dametje. Want gister naar de peuterspeelzaal en ze doet dan alles zelf. Opstaan schoenen aan. O nee de sokken moeten nog aan, dus schoenen uit, sokken aan, schoenen aan. O nee de broek moet nog aan, dus schoenen uit, broek aan, schoenen aan. Maar alles zelf. Fruit in een sjiek damestasje, speldjes en stiekjes gepakt. Mama staartjes maken en Wiese is klaar. En wij helemaal in een deuk.
Stefan kwam deze dag ook en Rob fleurde toch weer op. Veel geknuffel met die 2. Marielouise kwam ook gezellig een bakje koffie drinken. En dus werd het een geslaagde dag. Rob was op het laatst echt op. Nu op naar maandag, want dan mag eindelijk de gips eraf, en dat zal heel veel schelen. Eindelijk weer zitten.
Verder is het eigenlijk niet goed met Rob. Vanmorgen was hij weer helemaal uitgeput. Een terugslag van gisteren. De kinderarts belde mij al vroeg op. Er was een groot overleg geweest tussen 2 kinderartsen en Ivo de Blaauw. Ze wilden toch nog bloedprikken en ook Rob testen op Q koorts. Rob blijft hoesten en koortspiekjes houden en na een dag van opleven stort hij weer helemaal in. Hij is magerder geworden. Ook wordt hij maandag nog extra nagekeken door de kinderarts.
Daarna heb ik de huisarts gebeld om te vragen of ze vandaag nog bloed kwamen prikken. Rond 12 uur belde Dr. van Osch op. Hij vertelde wat hij met de kinderarts had besproken en dat hij nog niet wist of hij tijd had vandaag. Eigenlijk werd ik toen een beetje kwaad of eigenlijk kwamen er een paar frustraties uit. Frustraties over het feit dat een huisarts in zo'n jaar nooit een keer zelf belt of langskomt hoe het nu eigenlijk hier gaat. Na zoveel ziek vroeg ik me af of ze wel in de gaten hadden hoe het werkelijk met Rob ervoor stond. Hij is op dit moment zo zwak dat ik vrees als hij er iets erg bij krijgt dat het er dan niet goed voor staat.
Gelukkig pikte de huisarts het goed op en beloofde om om 13 uur te komen en zo geschiedde het. Hij had ondertussen geregeld dat ze vandaag nog kwamen bloedprikken en ook de alvast nieuwe antibiotica voorgeschreven via de kinderarts en geregeld dat het thuis werd bezorgd.
Rob werd goed nagekeken. Dr. Van Osch hoorde toch diep in zijn longen iets niet goed klinken. Er zou dus goed een longontsteking kunnen sluimeren. Ook hij vond Rob erg zwak en vroeg zich af of de operatie wel verstandig was, maar hij realiseerde zich ook dat als de operatie niet plaatsvond dat we dan in een vicieuze cirkel terecht zouden komen en Rob nooit kan herstellen.
Hij beloofde om dinsdag terug te komen en gaf me wel gelijk wat betreft de belangstelling. Maar het is al prima. Het is gewoon moeilijk momenteel, want ik zie Rob steeds zwakker worden en met zo'n grote reis voor de boeg met kort erna een grote operatie.... Maak maar af.
Een verpleegkundige kwam kort erna bloedprikken. Het was weer even drama als altijd, maar het ging uiteindelijk heel goed, want toen de naald in de arm van Rob zat kon hij zelfs lachen en zei dat het niet pijn deed. WAT EEN ONGELOOFLIJKE KANJER! Geweldig.
Lotte kwam gelukkig ook nog even. Ze kwam mij helpen de schat. Rob fleurde weer een beetje op. Ik kon zo nog wat werken. Want het bakkerijwerk gaat gewoon door.
Helaas had de huisarts nog geen uitslag gekregen. Dus gewoon doorgaan met de antibiotica. En weer even het vertrouwen zoeken dat het goed komt....