22-04 Rob has got a new line

Afgelopen nacht is Rob een paar keer wakker geworden, omdat hij pijn had. Dus maar op het knopje drukken om zo morfine toe te dienen. In de morgen had Rob al wel weer wat kleur en weer een lach op zijn gezicht. Eindelijk..
Ik ging even naar het restaurant voor eten en koffie. De fysiotherapeute kwam weer langs. Ze wilde toch persée dat Rob in zijn rolstoel ging zitten. Ondanks dat ik aarzelde gaf ik toch maar toe. Ik had namelijk net van te voren geprobeerd om hem op bed te laten zitten en dat ging helemaal niet. Maar oké je wilt ook weer niet te eigenwijs zijn. Andere kinderen gaan 1 dag na de operatie al in een stoel.... Nou follow your own feeling mum. Het was dus helemaal niks. Rob barstte van de pijn. Maar omdat dan niet schreeuwt dachten hun dat het goed ging, maar ik zag dat hij pijn had. Hij begon te zweten en wit weg te trekken. Maar snel het bed verschoond en ik zei nu is het genoeg. Tja en dan moet je toch weer dat verhaal vertellen hoe Rob zijn pijn laat zien. Of eigenlijk dus niet laat zien.Daarna was het kaarjes goed op. De nurseprationer kwam weer en zei vertelde dat Marc Levitt wilde dat Rob een nieuwe lijn in zijn bovenarm/hals krijft om voeding doorheen te doen. Dit om Rob meer caloriën te geven en hem zo sneller te laten aansterken. Ze moeten dit op de Röntgen doen. Dat gebeurt vandaag of morgen. Ik hoop vandaag. Nu is het weer even rustig aan... Dit hondje heeft Rob van opa en oma vd Eertwegh gekregen. Lief hè. Wordt nog een grotere tas aanschaffen om naar huis te gaan. Bedankt opa en oma.
Als snel kwam het bericht van Nurse Lisa dat de Picc Line dus vandaag al geplaatst ging worden. Er kwam eerst weer iemand die uitleg kwam geven over de lijn. Ik kreeg ook weer een brief onder ogen die ik moest lezen en ondertekenen natuurlijk, want ze zouden de risico's toch een overslaan hahaha Daarna werd er toverzalf op beiden bovenarmen geplakt en dat moest een tijdje intrekken. Er kwam weer iemand anders die speciaal is ingehuurd om patienten te vervoeren. Dus in zijn bed ging Rob opweg naar de röntgenafdeling. Het inbrengen van die picc line moet heel steriel gebeuren, dus handen ontsmetten, mond kapje en een mutsje op. Helaas geen foto ervan.
Er werd een echo van zijn arm gemaakt om te kijken waar de lijn moest worden ingebracht. Daarna ontsmetten en warm maken om de ader te vergroten. Daarna werd alles heel steriel afgedekt en alles ging net zoals in een OK. Tenminste vooral voor diegene die de lijn in moest brengen. Eerst werd er vloeistof ingespoten om te verdoven. Daarna begon het. Met een echo apparaat werd de lijn ingebracht. Rob was werkelijk fantastisch wat een kanjer!!! Hij riep alleen maar au, maar hield zijn arm keurig stil en huilde niet eens, maar dat laatste kan ook zijn omdat huilen pijn doet aan zijn buik. Maar hij was echt ontzettend flink. Zelfs de mensen daar zeiden dat ze nog maar zelden mee hadden gemaakt dat kinderen op die leeftijd zo goed meewerkte.
Daarna werd er nog een Röntgen foto van gemaakt en de lijn zat goed. Met een diploma opzak gingen we terug. Daarna natuurlijk eerst papa berichten hoe goed Rob was geweest.
Marc Levitt kwam langs en legde nogmaals uit waarom die lijn. Als zijn infuus sneuvelt hebben ze meteen die lijn om door te gaan en er kan wat extra nutricion door indien nodig. Dit om Rob iets sneller te laten opknappen. Morgen nogmaal de rolstoel proberen. Oké doen we. Op de vraag of we de 28ste haalde, gaf hij deze keer geen bevestigend of ontkennend antwoord. Maandag afwachten...
Rob sliep ondertussen en ik ging maar even naar RMDH. Het blijft best warm hier (20 graden) en dat is heerlijk wandelen, maar je wilt ook weer meteen terug. Maar weer eten besteld. Nu is het 18.30. Op naar de nacht.