24-04 There no more precious then a mother's love for her child

Omdat Rob zo gezwollen was kwam er toch nog even een arts kijken. Gelukkig niks ergs, maar het is echt heel erg. Nu om de 2 uur van linker zij naar rechter zij. In de nacht mocht ik van de RN (nurse) smokkelen met om de 4 uur. Anders werd het nog meer opstaan.
Maar het was toch veel wakker worden. Twee keer om te draaien, 2 keer vanwege pijn, 2 keer vanwege medication en 1 keer omdat er een SMS kwam dat Luuk had verloren met voetballen maar hij had wel gescoord!!! (Thanks dad) Oké Gijs had helaas verloren, maar Stan had wel gewonnen en blijkbaar een prachtige goal gemaakt. Wat een kanjers toch die 3. Wiese blijkt ook heel ziek te zijn. Oorontsteking en koorts. Verdorie en dan voelt het niet goed dat je hier zit. Maar ja. Gelukkig is Myrne echt superlief voor Wiese. Die heeft nu even de moederrol overgenomen en ik ben heel trots op haar. (Maar dat ben ik op al mijn kinderen).
Ik ging om 9 uur even eten in RMDH. Helaas wist ik toen ik terug kwam dat je aan de security door moest geven naar welke etage je gaat en dus zat ik vast in de lift. Daarna besloot ik met de trap te gaan maar de deur naar 4de etage was gesloten. Dus maar terug naar 1 en naar de security. Die vertelde hoe het werkte. Gelukkig was ik niet de enige, want we gingen met velen de fout in.
Terug op de kamer had ik wel Dr. Levitt gemist door dit gedoe en dat vond ik echt erg. Maar gelukkig had hij een berichtje achtergelaten op het bord en ik kon ik hem nog mailen. Hij vertelde dat Rob zelfs een keer naar hem gelachen had en dat we misschien idd (had ik gesuggereerd) maar met tramadol moesten beginnen om Rob op de been te helpen.
Maandag wordt beslist of we woensdag naar huis kunnen. Mischien moeten we maar 1ste klas gaan reizen om Rob te laten liggen. En de tube en de blaasketheter mochten er allebei uit. Dat deed even zeer maar daarna was het een bevrijding. Morgen na het maken van een Röntgen wordt bekeken of Rob weer mag drinken
Rob werd gewassen door elisabeth en mij. Ook zijn haren werden lekker gewassen maar dat vond hij niet zo geweldig zoals je ziet.
Daarna zetten we Rob weer in de rolstoel. Even een half uurtje schilderen. Daarna was het kaarsje op. Hij wilde terug in bed en viel als een blok in slaap. En daar moet ik dan woensdag 14 uur mee reizen ???????
Rob leek vanmorgen minder opgezwollen, maar ondanks dat we meer in andere posities brengen, lijkt de zwelling alleen maar toegenomen. Ook het katheteriseren was een ramp. Rob heb ik nogmaals in zijn rolstoel gezet, maar weer hield hij het maar een klein half uur vol.
Verder gaat het wel iets beter met Rob. De morfine hoef ik minder te gebruiken, maar hij krijgt dan ook andere pijnmedicatie.
Nadat voor de zoveelste keer het katheteriseren een drama was vroeg ik of de verblijfkatheter misschien weer een betere optie was. Dat was nou net wat Elizabeth wilde voorstellen. Dus werd er een surgeon in opleiding bij geroepen. Maar ondertussen rende ik snel op en neer naar het RMDH om eten te halen. Anders lopen de kosten hier wel gigantisch op (25 dollar pd rmdh, ontbijt en avondeten is al snel 40 dollar pd).
Maar weer snel terug gerend en net op tijd, want diegene die de foley in zou brengen was net gearriveerd. Ook hij had er moeite mee, maar uiteindelijk lukte het. De Nurses spraken ondertussen hun bezorgdheid uit over het vocht dat Rob vasthoudt. Ondanks dat de dokter het een beetje af wilde houden bleven ze volhouden, want ze vonden dat het echt erg is. En ik moet zeggen dat het ook erg is. Dus gaat hij overleggen met zijn supervisor. Misschien dat medicijnen gaan helpen. We hope...
Nu is het intussen 19.30 en ik ga Rob klaarmaken om te slapen. Morgen waarschijnlijk al om 7 uur de röntgen. Dus vroeg op.
Oh ja de titel stond ook weer op het RMDH. Er staat nog meer bij, maar die is voor morgen en dan moet ik het wel onthouden....