De nacht is gelukkig ondanks piepjes en bellen goed verlopen. Rob was wel weer optijd wakker, want de zon scheen heerlijk door de raam naar binnen.
Hij at lekker een boterham op en ook dronk hij weer wat. De aneastesist besloot op de morfine stop te zetten en de ketamine ook. Omdat Rob nog verzorgd moest worden kreeg hij oramorphi en dat moest een uur inwerken. Ivo kwam nog langs en vond het ook vervelend wat er woensdag was gebeurd. Hij kwam even later wel terug om mee te helpen met de verzorging.
Rob was heel bang. Bang voor de pijn. Tja dat is het gevolg... Gelukkig kregen we hem nog een beetje rustig en Ivo kon de hechting doorknippen van de gastro. De verzorging van de gastro bleef ook pijnlijk, de rest ging wel. Ook wil Ivo nog een bloedcontrole en een urinecontrole. Dit omdat Rob nog steeds erg bleek ziet en zijn bloeddruk laag blijft.
Daarna Rob maar met rust gelaten. Rob at tussen de middag weer niet veel en viel eigenlijk al snel in slaap. Rob is nog steeds erg moe en dat kan ook van die lage bloeddruk komen.
Om 14 uur ging Rob in de rolstoel. In het begin ging dit met pijn gepaard. Gelukkig kreeg Rob ook nog zijn diclofenac IV en gelukkig helpt hem dat er door heen.
Rob zat heerlijk te spelen in speelkamer. En toen ik kwam kijken was hij met scheerschuim aan het kliederen. Hij vond het geweldig.
Rog ging erna toch weer even liggen, maar het gaat wel beter.
Aan het einde van de middag, kwam Ivo nog langs en ik zei dat ik morgenmiddag met Rob naar huis ging. De verzorging doet toch pijn of je nou iets geeft of niet en misschien helpt het als we het thuis doen.
Met het pijnteam word ik het toch niet meer eens, want door hun beleid kun je toch niet doorheen komen. Of het nu in het belang is van het kind of niet. Dit is mijn mening en misschien mag je dit weer niet schrijven, maar verdorie als je op elk woord moet letten wat je schrijft...
Gelukkig is Ivo een geweldige man en we konden het eens worden over hoe ik het nou het liefst zou gaan doen. Rob en ik hebben beide last van heimwee. (ik nog erger dan Rob geloof ik)
Rob zal het nog heel rustig aan moeten doen, maar ik ben er nog steeds van overtuigd dat deze stap de juiste is geweest.
Morgenvroeg nog bloedprikken. De lage bloeddruk zou kunnen komen door de clonidine, maar die moet ook afgebouwd worden, maar ja ik zit al de hele week achter dat afbouwschema aan dat ik nog steeds niet heb gezien.
Ja ik heb er vertrouwen in dat ik de verzorging thuis aan kan. Rob is nog niet super, maar ik denk dat Rob nu echt beter thuis beter hersteld. Dus morgenmiddag hopelijk naar huis en dan duimen dat Rob het echt in het begin rustig aan doet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten