10-05 de dag van de OK. Ileostoma en gastrostomie, adres

Rob sliep gelukkig goed. Wel hoorde ik hem regelmatig mama roepen met een beetje paniekerige stem. Hij is er dus welo mee bezig geweest. Om 6 uur was hij wakker. Het eerste wat hij vroeg was:"Wëlke dag is het vandaag? Toen ik dinsdag had geantwoord zei hij metten:dan is het operatiedag en dat wil ik niet." TJa gelukkig kon ik hem wel wer rustig krijgen en vanaf toen is hij gewoon rustig televisie gaan kijken. Ik moest Rob nog even spoelen van Ivo en als ik dan zie hoeveel pijn het weer deed, ben ik heel blij dat dit voorlopig even niet meer hoeft voor Rob, al ben ik me er van bewust dat het ileostoma ook een ellende is, maar de pijn is dan in ieder geval weg.
Tenzij Ivo ineens een aanwijzing voor de pijn ziet natuurlijk, dan wordt de OK alsnog omgegooid.
Het is nu 9 uur. Binnen het uur gaan we naar de OK. Volg verder op twitter @Rob_hero
#okrob.
Rond 10.10 kregen we groen licht om te gaan. Rob kreeg nog een OK hemd aan en met 1 grote hond en 3 puppies in zijn bed gingen we op weg naar de wachtruimte. Onderweg kwamen we Ivo nog tegen en Rob zei dat hij zijn navel terug wilde. Daar heeft hij het ook al de hele week over. In zijn navel zit nu natuurlijk zijn malone stoma.
In de wachtruimte duurde het zoals gewoonlijk erg lang. In het begin vond Rob het nog wel goed. Maar na 10 minuten (!) zag ik een traantje in zijn ooghoek. Gelukkig kon ik Rob nog even moed inspreken en eindelijk na 15 minuten konde we naar de voorruimte van de OK. Daar ging het snel. Rob hield zijn ogen dicht. Stak netjes zijn vinger op voor de saturatiemeter en de vloeistof kon snel via zijn broviac ingespoten worden.
En Rob sliep heel rustig en snel in. Nu is het ongeveer 2 uur wachten.
De wachtijd werd dus veel langer dan de geplande 2 uur. Gelukkig kwam John ook en zo konden we samen wachten. Het werd 3uur, 14 uur en om 14.30 ging ik vragen hoe de zaken ervoor stonden. Wat bleek, ze stonden nog steeds te opereren. Om 15 uur stond Ivo ineens in onze kamer. Hij vertelde dat het allemaal heel moeizaam was gegaan. Zijn darmen waren flink verkleefd en ook zaten de darmen vast aan de buikwand en dan moet je heel voorzichtig te werk gaan anders perforeer je de darmen.
Gelukkig mocht ik snel naar de verkoeverkamer. Rob deed even zijn ogen open toen hij mij hoorde, een kleine glimlach en daarna weer snel de ogen dicht. Hij had enorm veel pijn. Rob ligt al aan de morfine en esketamine maar de standen waren nog te laag. Ook kreeg hij 2x een bolus morfine bij. Uiteindelijk werd na een tijd de pijn wat dragelijker en Rob mocht terug naar zijn kamer.Op de verkoever was trouwens mijn eerste ontdekking dat Rob geen katheter had en aangezien niemand die in kon brengen mocht ik weer voor dokter spelen. Dus daar sta je met je steriele handschoenen aan terwijl de verkoeververpleegkundige mij assisteerden. Wel grappig.
Op de kamer gaf Rob nog steeds veel pijn aan, maar hij was erg blij om papa te zien.
Af en toe zegt Rob wat, maar het liefst slaapt hij nu. Ja je ziet aan de foto's dat het toch weer een flinke OK was.
Nu een ileostoma dus en een gastrostomie. Zijn buik lijkt intussen steeds meer op een landkaart. Nu maar weer op naar herstel. Maar eerst deze avond nog doorkomen en hopelijk met minder pijn. Rob heeft het weer doorstaan. Wat een kanjer!!

Oke er is een vraag voor het adres:
Sophia kinderziekenhuis
tav. Rob van den Eertwegh
afdeling 1 zuid kamer 80
Dr. Molewaterplein 60
3015 GJ Rotterdam