11-05 The day after,veel pijn, naar IC, balen

Gisteravond nog werd Rob ineens heel ziek. Hij moest spugen en ook zijn temperatuur liep steeds verder op tot 38.7
De pijn was steeds op het randje, maar Rob viel gelukkig steeds in slaap zodat het toch nog een beetje acceptabel leek, al blijft dat trikkie bij Rob.
De rest van de nacht verliep onrustig. Regelmatig wakker worden van de pijn op een gegeven moment twijfelde ik om toch de verpleging te bellen, maar net op dat moment werd Rob weer rustig. Het was een onrustige nacht.
Vanaf 6 uur begon Rob ook te klagen van de honger en had heel veel dorst. Nou kon dat laatste wel kloppen, want door een brand in het centrum van Rotterdam heeft hier de halve nacht een brandlucht gehangen en dat sloeg enorm op je keel.
Rob kreeg een boterham, maar na 2 happen had hij al genoeg. Ranja dronk hij zo op, maar dat komt er door zijn gastostomie er net zo snel weer uit. Dus hopelijk mag vandaag het dopje dicht zodat hij ook weer vocht kan opnemen.
Rob heeft nog steeds pijn helaas. Dadelijk maar weer een stomazakje gaan plakken, en dan de rest van de dag maar heel veel rust.
Ik kreeg gisteren nog een heel mooi gedicht binnen van Myrne:
Daar gaan we weer
Hetzelfde als voorheen
Jij gaat weg
En ik blijf alleen
Voor de zoveelste keer en elke keer weer
Soms kort
Maar soms ook lang
En je gevoel dat blijft
Toch wel bang
ook al is dit toch zo vaak
Je blijft erin geloven
Dat het ooit wel goed komt
Je komt er wel weer boven

Commentaar is dan overbodig.... (slik)

Margreet kwam vanmorgen eerst langs om zijn stoma-mal te maken zodat ik er later een zakje op ksn plakken. De pijnconsulente kwam ook langs maar veranderde niks.
Rob heeft nog steeds veel pijn en blijft stil liggen. Hij is heel bang om dit tegen de verpleegkundige te zeggen, maar soms lukt het ons om hem de waarheid te laten zeggen.
Eigenlijk mag de morfine niet meer omhoog anders moet hij naar de high-care.
Er is nu overleg over zijn pijn dus ik ben benieuwd. Nu slaapt Rob even.
Na het overleg is de esketamine verhoogd, maar Rob heeft nog steeds veel pijn. Ook begon hij weer te spugen. Rob is erg ziek.
Ze hebben besloten om hem toch naar highcare te doen, om zo de morfine te kunnen verhogen. Daar gaat hij dan aan de monitor. Maar nu is het bijna 16 uur en hij ligt er nog steeds niet. Misschien is er wel geen plaats, maar ondertussen blijft Rob pijn houden
Hopelijk kunnen ze hem snel helpen.
Om 17 uur brachten we Rob weg. Alleen niet naar highcare maar naar de IC. En dat is niet fijn voor Rob. Het is er best druk en ik mag niet bij hem slapen. De morfine is nu verhoogd, maar nog steeds heeft Rob pijn.
Rob kreeg er na een bezoek van de anaestesist nog diclofenac IV bij. De morfine mag niet meer omhoog, anders kan Rob last krijgen van zijn ademhaling. Het lijkt nu allemaal stabiel te worden. Er is echt een nadeel op de IC. Je mag namelijk niet bij je kind slapen. Dus daar ging ik om 22.15 uur... Naar beneden naar de kamer op 1 zuid. Ze hebben mij geloof ik wel 10 keer moeten beloven om te bellen zodra Rob wakker is en zodra ze iets moeten doen. Ik wil dat omdat ik Rob beloofd heb dat hij mij altijd mag bellen. En als ze dat niet doen dan raakt hij het vertrouwen in mij kwijt en dat wil ik zien te voorkomen. We moeten tenslotten nog vele ziekenhuis bezoeken samen afleggen.
Dit is een heel moeilijk moment voor mij, want voor de allereerste keer is Rob zonder iemands bekend om hem heen. Veel slapen zal ik dus wel niet doen, ach dan ga ik gewoon zelf naar boven. Maar het belangrijkste is dat Rob nu eindelijk comfortabel lijkt te zijn. Wat heeft hij weer veel doorstaan. Een kanjer eerste klas!!! Ik ben zo ontzettend trots op hem!