16-05 het gaat vooruit, lage bloeddruk, Lotte

Gisteravond was er ineens een stroomstoring in het Sophia. Gelukkig werkte de noodaggregaten, maar die dinger maakte een enorme herrie. Een paar lampen deden het toen weer, maar je kon niet meer op de bel drukken om een verpleegkundige te roepen.
Maar weer goed dan dat die pompen een partij herrie maken...
Het duurde maar liefst 3 uur voordat het probleem verholpen was. Ondertussen was het half 3 geworden dus. Weinig geslapen dus, maar ja.
Rob voelt zich gelukkig al wat beter. Hij begint weer iets te eten, maar helaas blijft het drinken een probleem. Zijn TPV voeding is nu gestopt en vanavond mag hij volledig aan de sondevoeding.
Hij kan ook weer wat zitten al houdt hij dat nog geen uren vol. Daniel (PM-er) kwam gezellig even spelen en Rob deed dat best goed, maar na een half uur was het echt op. Hij had weer pijn en ging weer liggen.
De esketamine ging naar de halve dosering, maar toen ze de morfine ook wilde halveren vroeg ik of dat wijs was gezien zijn afkickverschijnselen. Gisteravond lag hij ook weer zwetend in zijn bed en zijn emotionele toestand vliegt nog steeds af en toe van links naar rechts. Daar zat blijkbaar iets in en dus ging de morfinen van 10 mg naar 8.
Er moet eerst een goed plan komen mbt dat afkicken want je kunt daar echt heel veel last van hebben. Zijn bloeddruk is ook erg laag, zo rond 74/50.
Misschien dat hij daar ook af en toe niet lekker en zo moe van is.
Maar het gaat vooruit in stapjes en dat telt.
Tussen de middag werd Rob verwend met wat frietjes en dat at Rob wat op en ook een stukje hamburger at hij. We speelde samen wat spelletjes en het boekje van Wipneus en Pim vindt hij geweldig dus af en toe maar voorlezen.
Maar Rob blijft nog zwak, want als hij even heeft gezeten moet hij toch weer gaan liggen. Rob neemt zijn tijd weer, maar de verbetering is ingezet.
Er ging zelfs een 2 sneeen brood naar binnen, wel alleen het binnenste, maar hij eet weer. Ivo de Blaauw kwam ook nog en hij had tijd genoeg. Hij is erg tevreden over het herstel, maar hij uitte ook zijn zorgen over het ileostoma, vooral omtrent het uitdrogen. We besloten om hem toch maar weer voorlopig op suikervrij te zetten en pas later te gaan kijken wat Rob wel en niet kan hebben. Ook extra zout is van groot belang. Het was een fijn gesprek en het geeft je ook wel even een goede kijk op de zaken. Feiten waar je soms even niet meer aan denkt. Nou ja, beter gezegd, feiten die je wel weet, maar liever niet aan denkt.
Vandaag was het wel heel leuk. Rob kreeg een heleboel kaarten!!! Van de juffrouws van school, van afdeling De Vuurtoren uit nijmegen, van een nichtje, een vriendin van mij, kennisen en zelfs van onbekende mensen, tekeningen, een mooi kindergedicht.
Rob genoot van elke envelop die hij openmaakte. Allemaal bedankt. Jullie hebben hem helemaal laten stralen (en mij ook).
Nu slaapt Rob. Zijn bloeddruk blijft laag. Morgen maar even naar vragen. Rob moet eigenlijk een nieuw matras voor zijn bed krijgen voor de decubituswond. Ook morgen maar achteraan gaan. Rob blijft ondanks alles toch nog steeds lachen en wij dus ook.
Weet je wat wel erg is... Ik vergat helemaal te schrijven dat zijn grote vriendin Lotte is langsgeweest. Ze werd aan Ivo voorgesteld als zijn vrouw!! "Kijk Ivo, dit is mijn vrouw." (Sven dat je het maar weet). En zo kon ik even gaan eten en Rob genoot er helemaal van.