Helaas we zijn nog steeds in het Radboud op de afdeling de Vuurtoren. De nacht was goed verlopen en zijn stoma ging in de loop van de nacht minder hard lopen. Helaas had die over 24 uur wel meer dan 1 liter gelopen en dat is echt te veel.
Rob werd pas om 8 uur wakker, maar eten wilde hij niet. Wel moest hij spugen. Maar hopelijk was dat maar 1 malig.
Eerst een ontbijtje (Rob niks) en om 10 uur kwam juf Godelief Rob les geven. Rob is echt heel enthousiast als de juffrouws komen. Heerlijk vindt hij het om wat te leren, al vindt hij werkjes afmaken nog moeilijk, maar gelukkig geven de juffen niet toe en daaraan kun je echt merken dat ze ervaring hebben met kinderen die veel in het ziekenhuis zijn.
Ik ging ondertussen praten met Nancy van maatschappelijk werk. Het is nu echt noodzakelijk dat we met de verbouwing van onze woning gaan beginnen, maar dat is momenteel financieel moeilijk maar ook is het heel moeilijk omdat Rob nu eenmaal veel in het ziekenhuis ligt en het voor ons lastig is om al die rompslomp rond een verbouwing er nu bij te hebben. Iedereen zonder problemen ervaart een verbouwing vaak al als super stessvol, laat staan dat dit eigenlijk rondom alle sores ingepast moet worden. Ook is het een probleem om tijdens de verbouwing alles door te laten gaan. De verzorging van Rob wordt dan een giga probleem, maar ook de bakkerij moet doordraaien. Nu gaat dat laatste wel lukken, want in de bakkerij zelf hoeven ze niet te zijn en de aannemer weet als geen ander hoe belangrijk de hygiene zijn dus dat is een van de prioriteiten waar rekening mee wordt gehouden.
Het probleem mbt de verzorging is wel groot. Daar moeten we nog over nadenken.
Toen ik terug kwam was juf Godelief erg enthousiast over de prestaties van Rob. Hij begint echt een beetje te lezen. Goed hè!!!
Ook de sonde was aangesloten en deze stond op 20 voeding. Zijn stoma liep inmiddels minder hard, dus zou het toch...
Ook Masja kwam nog heerlijk knutselen met Rob en ze knutselde een cadeautje voor juf Truus. Hopelijk kan ze dat snel zien.
Helaas was alle pret van korte duur. Na 2 uur sondevoeding begon Rob ineens weer te spugen en alles kwam eruit. Gelukkig kwam Miranda snel helpen en verpleegkundige Ben ging de kinderarts bellen wat te doen nu.
Helaas was ook de sonde uitgespuugd. De kinderarts wilde eigenlijk dat alles meteen weer werd aangesloten, maar we vonden het eigenlijk allemaal fijner om Rob even rust te gunnen.
Dus assisteerde Ben mij om na ruim een uur de sonde weer in te brengen en Rob deed het fantastisch. Hij wist precies wat hij moest doen en slikte keurig de sonde in.
Daarna ging ik de insteek van de broviac verzorgen. En wederom assisteerde Ben mij. Omgekeerde wereld, en we moesten er beide om lachen. Maar Rob wil het nu eenmaal zo.
De rest van de middag verliep rustig en gelukkig spuugde Rob niet meer. Ik mocht alles wassen in het wasmachine van het ziekenhuis en daar was ik heel blij mee, want John heeft nu echt geen tijd om even op en neer te rijden.
Rob sliep gelukkig al snel deze avond nl. tijdens de eerste helft PSV-Lille.
Natasja kwam deze avond nog op visite en we raakte geloof ik niet uitgekletst. Dat komt ervan als mensen je precies begrijpen. Ze is gewoon "even" uit doetinchem naar Nijmegen gekomen. Super bedankt Natasja!!
Hopelijk is Rob nu over het ergste heen en kunnen we morgen naar huis. Maar dat denken we al een paar dagen... Morgen moet toch kunnen?!?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten