We hebben het geprobeerd en we kunnen ons niks verwijten, maar het is gewoon beter zo. Terug naar het Radboud. Weet je wat ik zo knap vind, onze kinderen reageerde eigenlijk van: als het voor Rob goed is moet je dat doen. Wij redden ons wel.Lief hè.
Dus vanmorgen eten snel verzorgen en afscheid nemen van iedereen. Alle papieren mee en om 9.45 naar de ambulance. Weer een verhuizing en wat een spullen.
Een rustig ritje en een uur later waren we op afdeling het strand. Inderdaad nog niet de vuurtoren en nog geen kamer alleen, maar we zijn vast hier. Ze gaan zo snel mogelijk een kamer voor ons op de vuurtoren regelen, maar dat kan alleen als er plaats is. Wel balen want het is zo nodig voor Rob. Papa kwam langs om nog wat spullen te brengen en ook de rolstoel. En daar was ook Gigi weer. Dit keer in combinatie met soeza. Omdat Rob al in zijn rolstoel met papa in de speelkamer waren, stuurde ik ze daar naar toe. En Rob had de grootste lol.
Nadat de Clowns weg waren zag Rob Masja staan en daar verscheen een zeer grote glimlach en Rob gaf haar een dikke dikke knuffel en dan weet je meteen weer waar je het voor gedaan hebt. Hij keek even weer helemaal gelukkig. Net toen papa wegging kwam opa Pieter op visite. Masja wilde met mij een gesprek dus bleef opa mooi bij Rob en kon ik even met Masja over Rob praten hoe we hem nou het best konden helpen en Masja had weer goede ideeen. In ieder geval is de kamer alleen op de vuurtoren het beste idee hihihihi.
De kinderarts kwam al snel en ook hij was er over eens dat de teen nog niet rustig was. Ook de infectioloog kwam nog kijken en zij wilde morgen een röntgenfoto van de teen maken om te kijken of het proces wel gestopt was. De teen is flink verbeterd, maar niet rustig. De vancomycine moet in ieder geval tot 14 februari worden gegeven en misschien daarna nog een paar weken antibiotica oraal.
Ook kwam er nog een chirurg langs, maar die kon nu niet veel doen
Rob had vanavond heel veel pijn. Eerst zichzelf uitgekuurd omdat de kamer te vol ligt en om 17 uur kreeg hij de klap. Later had hij nog heel veel pijn aan zijn stoma en het was zo erg dat hij zelf om tramadol vroeg. Dus maar weer alles vervangen en extra tramadol. Verdorie niet weer!
En omdat de kamer dus vol lag sliep Rob weer laat, terwijl hij zijn rust heel hard nodig heeft. Hopelijk morgen naar de vuurtoren. Ja want dat vergeet ik te vertellen, toen Angela van de vuurtoren naar Rob kwam kijken liet Rob haar niet meer los en Rob was even helemaal gelukkig en straalde helemaal. Dat zegt genoeg...
1 opmerking:
Wat zeg je nu altijd tegen mij? Volg je gevoel!! En dat blijkt wel weer.. Zo'n stralend snoetje bij het weerzien in het Radboud, dat zegt genoeg.
Knap van je andere kinderen dat ze er ook achter staan, voor hun valt het ook zeker niet mee..
Wij leven nog steeds met jullie mee en denken aan jullie.
Liefs van ons.
Een reactie posten