Een beroerde nacht. Rob had nog een paar keer gespuugd en ook deze morgen ging het spugen gewoon door. Alle slokjes drinken die hij binnen kreeg spuugde hij onmiddellijk uit. Ineens hoorde ik geklop aan de deur. Yvon stond daar ineens. Ook Luuk, het kindje waar Rob vorige week nog mee op de foto stond, lag ook plotseling opgenomen. Tja altijd kom je wel bekende tegen.
Dr. Draaisma kwam langs en hij vertelde dat Rob er een medicijn bijkreeg tegen het spugen. Zo kan in iedergeval de ORS via de sonde ophogen en zo proberen dat erna ook de andere medicijnen weer via de sonde gegeven kunnen worden, zodat dat niet steeds iv moet (via infuus).
Die medicijnen bleken wel te helpen. Rob kreeg ze terwijl hij rond 12 uur in slaap was gevallen. Ik ging maar even koffie drinken met Yvon en zo kwam ik het begin van de middag gezellig door. Rob sliep wel 2 uur en daarna kon hij eindelijk drinken en het bleef erin. Rob had al steeds dorst, maar nu bleef er eindelijk iets in.
Rob was de rest van de middag ietsje fitter, maar veel zat er nog niet in. Hij keek wat televisie en viel rond 6 uur alweer in slaap.
John en Wiese kwamen nog even op visite en eindelijk kon ik Wiese weer in mijn armen sluiten. Ze bleef dan ook strak tegen mijn aanzitten. Echt een super gevoel.
Maar daarna kwam al snel weer het moment dat ze weg moesten en Wiese begon heel hard te huilen. Het is dan ook allemaal zo balen.
Daarna even wat skypen en internetten en rond 21 uur even een uurtje met Yvon kletsen in de koffiekamer. Toen ik rond 22 uur terugkwam hoorde ik Rob ineens gillen op de gang en net toen ik binnenkwam begon hij te spugen. De medicijnen tegen het spugen waren duidelijk uitgewerkt. Het was dan ook net tijd voor een nieuwe dosis. Maar weer even bed verschonen en een schoon shirt aan. Gelukkig ging Rob alweer snel slapen. Ik hoop nog steeds dat we woensdag evt. naar huis kunnen. Nu ga ik ook maar slapen. Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten