24-10 Kijken wat vandaag brengt

Rob ging dus om 8 uur slapen. Af en toe zag je zijn gezicht betrekken, maar hij sliep wel door tot 5 uur. Vanaf die tijd kreeg hij weer pijnaanvallen. Slapen, wakker, slapen.
Helaas heeft Rob nog steeds geen ontlasting in zijn zakje, en dus moet er weer een arts geraadpleegd worden. Kijken hoe laat hij vandaag komt... Je wordt soms cynisch.
De krampen kunnen nu ook nog komen van zijn blaaskatheter, dus moeten ze even overleggen of we die moeten verwijderen. Het stomazakje heb ik vandaag voor het eerst zelf verwisseld. Dat is niet zo moeilijk. Gewoon doen.
Mooi hè de slinger van de kleuters .
Ons Marco en Jip kwamen voor de middag een bezoekje aan ons brengen. Ome Marco kreeg een dikke knuffel van Rob, want ome Marco is mijn vriend zegt hij. Gezellig even kletsen en dat doet je goed.
Omdat de artsen nog op zich lieten wachten besloot ik om zelf de blaaskatheter eruit te halen, omdat ik Rob toch kan katheteriseren. Rob bleef pijn houden. Rond 12 uur kwamen de artsen langs. Dr. Aronson vertelde als er nog geen ontlasting kwam en Rob pijn bleef houden we moesten spoelen. Ook wilde hij diclofenac erbij en dan langzaam morfine afbouwen. Als Rob ging spugen dan was het niet meer goed.
Verdorie we moesten eigenlijk een beetje naar eigen inzicht handelen en dat vind ik lastig. Maar ja. Onder het eten begon hij inderdaad te spugen, maar dat was ook mede door diclofenac tablet. Maar hij bleef kokhalsen. Ook de pijn bleef dus besloten de verpleegkundige en ik om maar te spoelen. Via het malone want die zat er nog in. En daar kregen we spijt van. Het water ging er wel in maar niet uit. Dus nog meer pijn! En flink ook. Dus werd Aronson gebeld, maar die besloot telefonisch dat we af moesten wachten (?!). Oké die kwam dus niet. Dus besloot de verpleegkundige om maar een kinderarts te bellen. Gelukkig stond hij vrij snel aan het bed van Rob. Er werd naar zijn buik geluisterd, en toen kwam hij erachter dat zijn darmen stilliggen. Rob mag nu niks meer eten en drinken en alleen infuus. Diclofenac maar rectaal, ondanks dat dat pijn doet en minder opgenomen zal worden. Maar nu even geen keus, want morfine moet omlaag naar 1. Dat gebeurt later pas. In tussen tijd waren Papa en de kinderen binnen gekomen. Heerlijk om ze weer te zien, want verdorie wat mis je iedereen steeds. Ik nam Stan, Myrne Gijs Luuk en Wiese lekker even mee naar de Mac Donalds. Even er tussen uit en lekker even kletsen met de kinderen. Daarna nog in het ziekenhuis een spelletje met ze gespeeld.
17 uur Iedereen is weer naar huis (snik) Rob is eindelijk rustig. Pijn lijkt nu minder. Maar bewegen lukt niet. Komt vast ook nog wel. Nu maar hopen dat stoma eindelijk gaat werken, want er komt nog steeds niks uit en dat zou eigenlijk moeten. Het zou moeten, gaat voor Rob wel vaker niet op.