22-10 Hallo Kleuters uit Nijnsel

Hallo kleuters uit Nijnsel.

Hier een berichtje van Rob uit het ziekenhuis in Nijmegen. Het gaat al iets beter zo 1 dag na de operatie. Ik mis jullie allemaal, want ik ga veel liever naar school.

De dokters zijn erg aardig.

Bedankt voor de super leuke foto!! Die hangt op de kamer.

Groetjes ROB

Vanacht was weer zo'n vertrouwd nachtje Radboud. Rond 2 uur was Rob klaar wakker en had veel pijn. Besloten werd om de tramadol toch te geven. Zijn temperatuur was ook aan het stijgen, maar dat kan nog het gevolg van de operatie zijn. Gelukkig viel Rob om 3.30 weer in slaap. Nog een paar keer wakker door al die bellen, maar oké.

Om 7 uur was Rob definitief wakker. Hij dronk weer ranja en 2 stukjes brood op. Zijn temperatuur 38.1. Oeps even in de gaten houden...

Rob had om 9 uur toch weer pijn en ik gaf hem snel tramadol. Daarna hebben de verpleegkundig en ik Rob gewassen en zijn bed verschoond. Dit vond hij allemaal niet geweldig. Maar daarna lag hij weer als een prinsje in bed, soms mama lekker te commanderen. (Mama snoepje, mama drinken)

De artsen kwamen langs en zij wilden er iemand van het pijnteam erbij hebben.

Ondertussen kwamen Peggy en Faya gezellig op visite. Faya had vandaag een afspraak op de poli en zo kwamen zo even bij ons aan. Altijd weer fijn om iemand te spreken die je haarfijn aanvoelt. De stomaverpleegkundige Marlaine kwam nog langs en morgen beginnen we met de verzorging van het stoma.

Om 10.45 kwam opa Pieter. Rob vond dit helemaal geweldig en een grote glimlach verscheen op zijn gezicht. Lekker even samen koffie drinken. Ondertussen ging alles gewoon door en iemand van het pijnteam verscheen aan Rob zijn bed. Ik moest precies vertellen waar de pijn zat en wat de probleemstelling was. Zij vond het nogal complex en ging in overleg met haar superieuren.

De hoeveelheid pijnmedicatie mag eigenlijk niet meer tot pijnklachten leiden. Besloten werd om geen tramadol meer te geven maar toch maar weer aan de morfine. Deze staat nu op 1.

Rob at onder al deze bedrijven wel lekker even een worstje, wat erwten en wat aardappels op. En de pudding door opa gegeven smaakte daarom dubbel lekker.

14 uur. Rob heeft toch weer veel pijn. Of dit door het eten komt of iets anders. Even onduidelijk. Maar na overleg met het pijnteam werd besloten om de morfine op te hoge naar 2. Helaas maar het moet. De rest van de middag verliep op en af. Soms erge pijn, soms iets rust. Het is balen. Rob wil helemaal niks. Dadelijk komen papa, Myrne, Gijs, Luuk en Wiese. Misschien knapt hij daar van op. Stan gaat met Lotte naar PSV. Kijk dat is het betere werk.

Gelukkig leek rond 17.15 de morfine iets meer aan te slaan. Komen er een paar artsen binnen die al meteen weer willen afbouwen. Nou laat nog maar even. Doe maar als hij vanavond slaapt.

Ik baal zo als er zoveel verschillende mensen met de pijn bezighouden. Ik vind dat dit nu hooguit door 2 mensen gecoördineerd moet worden. Door René en door het pijnteam. En niet door nog meer artsen. Morgen even over hebben.

Rob wilde niks meer eten en drinken. Gelukkig kon hij nog wel met de kinderen en papa knuffelen. Het deed hem heel veel goed. Om half 8 moest ik weer afscheid van ze nemen. Gatver. Rob sliep kort erna. Helemaal uitgeput. Morfine om 21.30 terug naar 1,5 en daar even ophouden.

Ik kreeg net een sms dat Julie (het kindje met het enorme hartprobleem) succesvol is geopereerd in Leuven. Oh daar wordt je zo blij van! En PSV nog gewonnen. Zo word je dag nog gered. Nu snel beter worden Julie!!!