Jawel, gisteren mochten we dan eindelijk naar huis. Wel had ik er op één of andere manier niet zo'n super gevoel over, omdat het toch wel angstig is allemaal. Angst voor weer een terugslag en angst dat je weer misschien op kort termijn terug zal moeten. En hoe doe je het thuis allemaal. Tja die woning blijft een probleem, zeker nu er nog meer verzorging is bijgekomen.
Maar ze hebben me beloofd dat de lijnen kort blijven, dus daar maar vertrouwen in hebben. Masja ging nog lekker even met Rob naar de snoezelkamer en ik kon inpakken. De voedingspomp + voeding werd ook bezorgd en na iedereen weer bedankt te hebben gingen we op pad. Lekker naar huis!!!
Om 13.30 waren we thuis. En omdat het woensdagmiddag was waren de kinderen ook thuis. Tenminste Myrne en Gijs, want Luuk was spelen en Stan moest nog thuiskomen.
Lekker is dat weer. Maar ik was dan ook helemaal totall loss. En alles gaat meteen door. Er moet gegeten worden en getraind.
Myrne moest turnen en ik ging haar 's avonds halen. Na meer dan een jaar met een blessure rond te hebben gelopen is ze nu weer volop aan het trainen. Gisteren mocht ze dan ook speciaal voor mij haar balk oefening laten zien en haar vrije oefening. En daar heb ik van genoten. Zo mooi zoals ze dat doet. En eindelijk weer volop turnen. Tja en dat doet veel met je na zo'n tijd.
Vandaag besloot ik in overleg met de juffrouws om Rob toch even naar school te doen.
Dus vroeg uit bed en eerst spoelen. Maar gelukkig was iedereen weer optijd klaar. En zo kon Rob naar school. En dat viel niet mee. Hij begon zich, eenmaal op school gekomen, helemaal te verzetten en te gillen. Uiteindelijk heb ik hem gewoon in de klas gereden en ben ik gegaan. Gelukkig werd ik buiten opgevangen door lieve Hanneke, want het werd mij echt even te veel. Het is dan ook niet normaal wat Rob allemaal moet doorstaan. Gelukkig was het huilen snel over, maar hij zat nog heel sip te kijken.
Nadat ik Wiese had weggebracht keek ik nogmaal in de kas en daar zag ik alweer een voorzichtig lachje. Poor boy...
Om half 11 ging ik hem halen en de juffrouws vertelde da het allemaal best goed was gegaan. Daarna was Rob best moe. Tussen de middag at hij wel een beetje pasta en erwten. En de rest van de dag liep een beetje wisselend tussen rusten en spelen in.
's avonds had Luuk de voetbalwedstrijd van het jaar tegen de moeders en daar hoor ik ook bij. De moeders verloren helaas met 6-5 Luuk had wel een prachtige goal gescoord! Het was geweldig al zullen we dat morgen wel voelen.
Rob ligt inmiddels weer aan de sondevoeding en dat wordt dus weer opblijven. Best lastig als je er weer vroeg uit moet. Maar het moet nu eenmaal. Hij knapt er langzaam van op en dat telt.
1 opmerking:
Wij hangen hier ook zo de sondevoeding aan... kunnen we even aan elkaar denken, succes morgenvroeg, bijijijijna weekend!!
Een reactie posten