Om 00.30 eerst maar een sms naar ons papa want die was jarig. Pap, GEFELICITEERD. Tevens moest ik ook de sondezak vervangen door een fles gevuld met sondevoeding en water. Zo dat kan ik dus ook alweer. Nog 1 keer eruit om alles af te zetten en dan is het alweer heel snel 7 uur, het moment dat Rob wakker wordt. Maar even de TV aan zodat ik nog wat kon doezelen. Zijn temperatuur was nog steeds aan de hoge kant.
Rob wilde helemaal niks eten of drinken. Wel werd hij gewogen en was 2 ons aangekomen.
Al snel brak het moment aan waarop ik moest leren om een sonde via zijn neus in te brengen. Ik oefende eerst op een pop om er zeker van te zijn dat ik het kon. Na 1 keer, moest ik het dus op Rob uitproberen. Maar Rob was helemaal angstig en begon al te spugen. Toch was het enige wat ik op dat moment moest doen, hem tot orde dwingen en doorpakken anders liep de spanning alleen maar op.
Dus aan de gang. IJsthee klaar gezet en het slangetje in zijn neus brengen. Gelukkig luisterde Rob uitstekend en op het moment dat hij moest slikken, deed hij dit fantastisch. Ik was nog maar net klaar of hij lachtte naar mij en we gaven elkaar een High Five. Goed team zo samen en ik heb alweer iets geleerd.
Snel erna kwamen de kinderen en papa, want die hadden lekker geslapen in het hotel.
Ik ging met Myrne, Gijs, Luuk en Wiese naar het dakterras en papa en Stan bleven bij Rob, want die was goed uitgeput.
Rond 12 uur at Rob een halve tosti en dronk hij eindelijk een beetje. Al snel erna ging iedereen weer naar huis en we waren weer met tweeën. We moesten even wachten op Dr. René Wijnen. Maar ook die kwam al vrij snel erna langs. Morgen gaan we een planning maken met wat we nog moeten doen. Het gaat behoorlijk op en af, maar hij krijgt nu de goede voeding tenminste binnen en dat zal ook helpen voor zijn beengenezing. Rob was een lastige patient, zei René, maar dan zeker niet qua karakter, maar gewoon hoe alles verloopt. Tja hij heeft de chirurgen veel kopzorgen gekost. Maar ze zijn wel gek met hem. Ik ben wel blij dat René Wijnen steeds heeft geluisterd naar mij om zo tot oplossingen te komen. Mijn dank is dan ook heel groot.Rob heeft wel heel veel verzorging nodig momenteel, maar het zij zo. Rob en ik gingen daarna lekker buiten wandelen onder het genot van een ijsje, want het weer was nog uitstekend. Weer even uitrusten en daarna nog even naar het dakterras. Hij wilde niet in de rolstoel, dus dat hele stuk maar gedragen en lekker even in de schaduw gezeten.
Om 18.30 de voeding aangezet. Nog even en ik krijg een verpleegkundige diploma. Als ik er dan ook nog salaris voor kreeg... Konden we misschien ook nog gaan verbouwen, al moet ik daar momenteel even niet aan denken, want te veel rompslomp is nu even niet goed, maar het is eigenlijk wel noodzakelijk. Een aangepaste badkamer en slaapkamer is wel zo makkelijk met al deze verzorging, maar die is er nog steeds niet. Rob moet eerst opknappen, dan kunnen we hopelijk deze week al snel naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten