Het was toch wel een inerverende dag vandaag. Na een rustige ochtend was het om 11.30 uur tijd om naar de gipskamer te gaan. Zou het gips eraf mogen. Ja dit gips wel maar het werd al snel duidelijk dat er weer ander gips omheen moest. Eerst moest wel dus het andere gips eraf, en bij het zien van de zaag raakte Rob helemaal over de toeren. Ik zei dat ze maar snel moesten beginnen en op het moment dat ze bezig waren, begon Rob alweer te lachen en zei:"Het doet geen pijn!! HIGH FIVE MAMA!" Schatje toch?
De orthopeed voelde aan zijn onderbeen en er zat nog steeds beweging in. Hij zei dat de foto's al twijfelachtig waren maar nu hij zijn benen weer gevoeld had, vertelde hij me dat Rob nog minimaal voor 3 weken in de gips moest. Tja dat was een domper, maar toch verwacht. Want de foto's die ik gezien had, had ik dus juist beoordeeld. Maar wel balen. Rob koos dit keer voor één been in rood gips en één been wit. Rob vond het allemaal wel geweldig. Daarna werd er nog en foto gemaakt om te kijken of de stand goed was.
De rest van de middag verliep rustig. Rob keek wat TV en Winneke ging met Rob kleien, zodat ik heel even naar beneden kon om naar buiten te gaan, maar niet zonder een lekker ijsje.
Daarna Rob maar even rustig op bed gehouden omdat om 16 uur het volgende onderzoek alweer op het programma. Best nerveus ging ik opweg naar de coloninloop foto. We moesten lang wachten. Rond 16.45 werden we geroepen en op dat moment kwam ook Ivo de Blaauw eraan. En omdat een verpleegkundige René Wijnen ook al had verwittigd, waren ze er dus allebei bij.
Het onderzoek begon. De contrastvloeistof werd via zijn malone in zijn dikke darm gespoten en ondertussen werd via röntgenapparaat de darmen zichtbaar. Het was goed te zien dat er in Amerika veel was gebeurd, want het overgrote deel van zijn dikke darm zag er eindelijk goed uit. Totdat de vloeistof 6 cm voor de anus ineens stopte en er een duidelijke vernauwing zichtbaar werd. Toen de vloeistof er uiteindelijke uitkwam gaf Rob ook veel pijn aan. Ivo de Blaauw kwam erbij staan om te assisteren. Eigenlijk wist hij het op dat moment ook niet meer en René Wijnen zei ook niet veel.
Morgen zouden ze langs komen voor een gesprek. Ze sturen ook een mail naar Dr. Levitt met de foto's. Dus een nacht in spanning zitten.
Terug op de kamer was papa, Myrne, Gijs, Luuk en Wiese er en dat was voor Rob heerlijk.
Nu slaapt hij. Helemaal op want er kwam erna nog heel veel eruit gelopen met heel veel pijn. Op naar morgen.
1 opmerking:
Jeetje, da's wel balen zeg! En ze blijven die arme Rob maar plagen! Hopelijk vinden ze snel een oplossing voor die vernauwing, want dit is toch ook geen doen zo! In ieder geval: de groetjes en tot ziens! Bart en Nanja
Een reactie posten