Maar we waren bij gisteren gebleven. De nacht was weer hopeloos, met om de 2 uur die controles en om half 6 werd Rob weer wakker ervan en toen wilde hij niet meer slapen. Om half 7 moest er al bloedgeprikt worden. Gelukkig kon Rob zich daarna met de televisie vermaken en kon ik nog even een half uur rustig aan doen.
Rob ging inmiddels alweer goed eten en drinken. En alles bleeft erin. Zijn ileostoma liep ook een stuk minder hard.
De artsen waren dan ook tevreden en ik heb het met Ivo nog over Cincinnati gehad. Hij vroeg me om het VGZ te bellen wat ze nou nog precies wilde hebben. Even later had ik het antwoord. Ze willen een verklaring dat Rob niet hier geopereerd kan worden en het hoe en waarom. Helaas was Ivo net de afdeling af, maar ik zal hem maar weer mailen.
Mash kreeg bij binnenkomst een grote glimlach en ging samen met Rob met de gezichtjes (blij, boos, verdrietig, huilen en bang) spelen. Rob vindt dat helemaal geweldig.
Papa en Wiese waren om 12 uur gezellig in het ziekenhuis. Even wat anders. Rob ging lekker bij papa op schoot toen het bed even verschoond moest worden en je zag hem genieten.
Opa Pieter kwam met een grote tijgerballon om 14.30. En die vond Rob heel stoer. Zo kom je de dag wel door. Even kletsen en spelen. Joop en Luuk (Luuk ligt ook regelmatig in het ziekenhuis) waren op de poli geweest en kwamen ook nog even langs. Dat is zo leuk dat je die mensen weer even ziet. Even weer bijkletsen.
Gelukkig bleef het met Rob ondertussen goed gaan. Hij dronk goed en alles bleef erin.
Goede hoop dat hij dus snel naar huis mocht.
En dat is dus vandaag. We hebben goed geslapen. De artsen waren ook redelijk vroeg. Wel kreeg ik nog het advies mee om Rob veel zout te geven. We doen ons best, meer kunnen we niet doen.
Nu is het wachten op de ambulance. Eigenlijk wilde ze pas morgen komen, maar de afdeling heeft de kamer nodig, nu wordt het waarschijnlijk 16 uur. Balen we willen echt naar huis.
Rob is vanmorgen ook nog verblijd met een bezoekje van een regenboogboom. Liesbeth bleef bij Rob en zo luisterde hij naar een verhaaltje en kreeg tot slot een "kristal". Nu wachten dus...
Zo we zijn thuis. Uiteindelijk zat het eens een keer mee, want de ambulance kwam om 13.30 Heerlijk weer naar huis. Zelfs de ritjes in de ambulance beginnen normaal te worden. Erg hè.
Om 14.30 was de ambulance bij onze voordeur. John tilde Rob weer naar boven en hij kon weer lekker in de kamer liggen. Nu nog wachten op de kindjes die thuis moesten komen van school.
En toen dat het geval was, kreeg iedereen een dikke knuffel. Rob vond het geweldig en ik ook!!!
Nu echt thuisblijven tot 12 april, de dag dat we op controle moeten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten