04-03 De dag na de operatie

Gelukkig een keer een goede nacht. Scheelt veel vergeleken met al die buikoperaties. Geen monitoren geen morfine, alleen een infuus.
Rob blijft nog wel een koud voetje houden. Ook klaagt hij over pijn in de knie, maar de orthopeed die al om 8 uur hier was, vertelde ook dat die pijn kon komen door zijn opgezwollen beentjes. Dat is ook normaal na zo'n grote ingreep.
Wel wil hij foto's laten maken van zijn benen, om te kijken of het allemaal nog aan elkaar zit.
Zijn decubitiswond op zijn billen is weer door gisteren groter geworden en daar komt zometeen ook een specialist voor kijken. Of de plastische chirurg of een wondspecialist.
Het stoma verzorgen werkte echt op onze lachspieren. Wat een gefriemel door dat luikje heen. Het is maar net te doen. HEEL VEEL GEDULD. hahahaha
Ook het bedverschonen is heel lastig. Met tweeën moet je Rob op tillen en een derde moet het bed doen. Het is een heel gedoe. Maar ja dat is hoop ik maar voor 6 weken. Voor Rob is het allemaal veel lastiger. Hij moet het ondergaan en hij moet platliggen. Maar tot nu toe doet hij dat prima. maar het scheelt, hij krijgt aandacht van alle verpleegkundige, want die komen allemaal even kijken hoe het met Rob gaat.
Gigi de cliniclown kwam even langs om te vragen of Rob Soesa had gezien. Maar Rob had haar niet gezien. Dus beloofde we Gigi dat we gingen Skype-en met een foto of iemand Soesa had gezien. Maar tante Rosanne had haar ook niet gezien.
En met zulke leuke dingen komen we de dag wel door. Liesbeth ging nog met Rob knutselen. En ik ging even wandelen.
Ook heb ik het VGZ gebeld m.b.t. Cincinnati. Ze wilden nog graag een verwijzing van de huisarts, een bewijs van Dr. Levitt dat hij daar werkt en wat hij gaat doen en een invoice ( die laatste 2 dingen naar Ivo gemaild en die komt morgen even langs).
Opa Pieter kwam met een grote schildpad ballon op visite. Dat vindt Rob hele leuke cadeautjes want daar kan hij lekker mee slaan en naar kijken.
Ook gingen we met z'n allen naar de gipskamer. Helaas waren de gipsmeesters er niet en dus besloten we eerst maar naar de Röntgen te gaan in de hoop iets eerder aan de beurt te zijn dan gepland. Ijdele hoop want we moesten toch 20 minuten wachten.
Foto's maken met zo'n gipsbroek valt nog niet mee. Ik kon wel goed de ene kram in de tibia (scheenbeen) zien zitten. In de fibula (kuitbeen) is een gat van bijna een halve centimeter ontstaan. Dit kan nog aan elkaar groeien, maar als dat niet is is dat jammer (!), maar het is niet dramatisch. (Schrik)
Op de gipskamer stonden 2 orthopeden ons op te wachten. Het voetje vonden ze toch te koud en ze besloten de gips door te zagen. Rob vond de herrie maar niks en kreeg een koptelefoon op. Ook reageerde hij met pijn.
Daarna maar snel naar de kamer. Opa was naar huis intussen maar tante Annet en Ome Jeroen waren er wel. Ze hadden al bezoek gehad van Gigi maar die kwam gelukkig nog een keer terug met de inmiddels gevonden Soesa. Die 2 kregen 3 volwassenen en een kind helemaal plat. Schitterend gewoon.
Gelukkig kwam papa en de kinderen ook nog op visite. Rob genoot gewoon dat ze er waren en hij niet alleen. Ook ik was blij even die snoetjes te zien en even te knuffelen. Even met ze spelen.
John gaf intussen Rob te eten en dat valt niet mee als je plat ligt. Maar eten doet hij goed.
Rob 19 uur de laatste controles. Oeps 38,0. Zal wel een kleine reactie op de OK zijn.
nu slaapt hij al en het is 19.15. Helemaal uitgeput. Op naar dag 4 alweer...