03-03 Rob zijn benen staan recht

Na een goede nacht (van mij kant een beetje onrustig) werd Rob heerlijk wakker. Hij had echt goede zin, want hij mocht nog even bij mama liggen!! Dat hadden we zo afgesproken. Nog lekker even samen knuffelen.
Rond 7.15 begonnen de voorbereidingen. Stoma leegmaken, paracetamol, polsbandje aan. En natuurlijk het operatiehemd. Rob vond het allemaal best. Hij had er zelfs zin in, want eindelijk gaan ze zijn benen rechtzetten. Hij is er helemaal van overtuigd dat hij daarna kan lopen en rennen. Tja en dat is nou net niet het geval. We krijgen dat ook niet uit zijn hoofd gepraat.
Rond 7.45 gingen we opweg. Samen met Masja, Justine (stagiere) en Margarite. Het is ver lopen en we moesten helemaal door de keldergang. Daar vond Rob het helemaal fantastisch, want er rijden daar een heleboel gekke karretjes en voor hem treintjes (karretjes met vuilnisbakken erachter)
Na 15 minuten lopen kwamen we aan bij de OK. Masja en ik gingen omkleden. Het ging nog steeds goed. Toen moesten we de OK in. En toen was het uit met de pret. Huilen en gillen. Gelukkig pakte de anaestesist goed door en Rob viel zo in slaap. Op voor operatie nummer 17. En nu wachten...
Zoals gewoonlijk liep de operatie weer eens uit. Een andere OK stond gepland om 10.30 maar om 10.50 kwam de orthopeed pas naar buiten. De operatie van de benen was klaar. Wel moest de uroloog nog langskomen voor de blaaskatheter te plaatsen. En het gips moest nog gebeuren..
Op zich was Dr Hosman tevreden. Wel was de operatie lastiger dan vooraf gedacht. Zijn botten zijn namelijk erg dun. Na het doorzagen wilde hij ze eigenlijk met 2 krammen vastmaken, maar dat ging niet omdat dan het bot zou afbrokkelen. Dus moest hij genoegen nemen met 1 kram. Ook waren deze te lang en moesten afgeknipt worden. Dus waren de botten niet zo sterk op elkaar terug geplaatst zoals hij eigenlijk wilde. Wel had hij ze redelijk recht kunnen krijgen.
Daarna ging Dr. Hosman weer terug naar de OK om mee te helpen met de gipsbroek, want deze was nu extra belangrijk, doordat er maar 1 kram was teruggeplaatst.
Rond 11.30 mocht ik naar de vercouver naar Rob toe. Daar lag hij helemaal in de gips. Wel even schrikken. Hij was goed wakker maar gaf pijn aan. Rob kreeg wat morfine en werd snel erna weer rustig.
Na een half uur mocht hij eindelijk naar papa toe die op de gang stond te wachten en we gingen naar de afdeling.
Daar was ook zijn grote vriend Stefan. Rob was redelijk goed gehumeurd. Maar na een tijdje vond hij de gips alweer niks.
Nu slaapt hij. Zijn ene voetje is ijskoud en zijn andere warm. Zometeen even naar de gipskamer om te kijken of alles goed zit.

De mannen op de gipskamer, waren gelukkig dezelfde 2 als die Rob tijdens de operatie hebben ingegipst dus dat was makkelijk. Ze waren in een uitstekend humeur. In het begin was het gips van Rob nog wit. Maar ze besloten om er eens mooi rood-wit gips van te maken...
Ook gingen ze het luikje bij zijn ileostoma nog iets groter maken, zodat ik die straks iets beter kan verzorgen. Ook de randen werden nog mooier afgeplakt. Gelukkig maakte ze zich nog geen zorgen over de koude voet. Het blijft natuurlijk wel opletten, want omdat Rob daar geen gevoel heeft, kan hij dus ook niet aangeven of het echt mis is.
Daarna was het weer terug naar de kamer en liggen, liggen en nog eens liggen. Het gaat gelukkig wel goed met hem. Nog heerlijk een boterham en klaar maken voor de nacht.
De orthopeed kwam nog even langs. (Assistent) Ook hij bevestigde het verhaal dat ze het allemaal liever iets stabieler hadden willen maken, maar dat het niet anders kon.
Op naar morgen en ik hoop snel naar huis. Ben het nu alweer beu hahahaha