Rond 21.45 kwam de ambulance. Rob weer naar beneden getild en op de brancar gelegd. Stan en Myrne vonden het heftig om te zien en ze hielden het dan ook niet droog. Arme kinderen. Er zal dan ook heel wat door hun heen gaan, want weer moet Rob naar het ziekenhuis.
Rond 22.30 arriveerde we op de eerste hulp van het ziekenhuis, nadat Rob onderweg weer flink had gespuugd. Daar was de kinderarts redelijk meteen aanwezig. Hij zag meteen aan de ogen van Rob dat het niet goed was. Er werd dan ook besloten om niet alleen bloed te prikken maar ook om meteen een infuus aan te leggen. Wederom was Rob heel moeilijk te prikken en het kostte hem dan ook heel veel tranen. Uiteindelijk zat het infuus redelijk goed.
Daarna was het wachten op de uitslagen, maar eigenlijk was het al duidelijk. Rob was gedehydreerd (uitgedroogd). Rob werd naar afdeling de Zee gebracht. Helaas niet naar de Vuurtoren, want daar was geen plaats. Dit tot verdriet van de verpleegkundige daar, want zo vertelde ze me, het is toch een beetje onze Rob.
Om 2.30 midden in de nacht kwamen we op de afdeling. Rob en ik waren inmiddels uitgeput, maar de verpleegkundige hield haar ratel niet echt. Totdat ik zei, weet je, we doen nu niets meer, geen toeters en bellen. Morgenvroeg verder. Dat infuus loopt toch wel (200 ml per uur, 2 uur lang, daarna 100 ml per uur). Rob moet nu slapen, en ik ook dacht ik er achter aan...
Om 3 uur konden we eindelijk slapen. Volgende dag ben je toch weer vroeg wakker, want er is alweer heel wat gebeurd. Gelukkig zag Rob er al weer een stuk beter uit. De ogen stonden weer goed. Het spugen was gelukkig gestopt. Alleen zijn stoma liep nog heel hard. De kinderarts kwam langs. Zij vreesde dat we nog zeker tot morgen hier zijn. Balen daar gaat je weekend en arme Rob. Net thuis en alweer terug. Het wordt me steeds meer duidelijk dat de operatie in Cincinnati niet erg lang op zich mag laten wachten.
De rest van de dag verliep rustig. In de middag ging Rob ook weer wat drinken, nadat hij al 3 sneeën brood op had. Maar omdat zijn stoma zo hard loopt, moeten ze af en toe via infuus bijgeven. Rond 2 uur kwamen er allemaal beginnende medicijnstudenten op de kamer om te leren hoe ze een anamnese moeten afnemen. Rob vond het allemaal geweldig. Ook mochten ze allemaal luisteren. Rob was de held van de dag.
De studenten vroegen de hele geschiedenis van geboorte af aan en dat was wel leuk. Eigenlijk wist ik meer dan hun hahahaha. Maar zo heb ik me vandaag toch nog een beetje nuttig gemaakt voor de maatschappij.
Nu is het avond. Ik heb zelf besloten om weer imodium te geven om zijn stomaproduktie terug te dringen. De verpleegkundige was er niet echt blij mee, maar 5 minuten later belde de kinderarts dat Rob weer imodium moest. Dacht ik al. Nu de nacht in. En hopelijk morgen naar huis. Weer met de ambulance...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten