26-11 Het is een nacht.....

Waar waren we gebleven.... Oh ja. Rob was lekker in slaap gevallen en ik ook rond 23.15. Om 12 uur was de koorts die rond 22 uur was gezakt weer iets aan het stijgen. De verpleegkundige Gijs vertrouwde het niet helemaal. Het kon namelijk ook zijn zo vertelde hij, dat de koorts van de epiduraal afkwam. En dan moet je opletten dat je geen meningitis (hersenvliesontsteking) krijgt. Ook wild hij dat er een bolus morfine kwam. Dus werd de kinderarts en de anaestesist gebeld.
Om 1.15 kwam de kinderarts. Ondertussen was er al een bolus morfine gegeven. Zij vertelde dat het urinesediment niet helemaal schoon was, maar de kweek moet uitsluitsel geven. De buik van Rob is supergevoelig op dit moment. Antibiotica wordt verlengd.
En als je dan weer bijna slaapt staat om 2 uur de anaestesist in één keer aan je bed. Zij besloten om de epiduraal eruit te halen, om alle risico's te voorkomen. Gijs was dus wel heel allert geweest. Om 3 uur was het weer tijd voor controles. Gelukkig was inmiddels de koorts gezakt. Rob was helemaal nat van het zweet. Om 6 uur weer controles. Kortom weinig slapen. Inderdaad Het was een nacht...
En zoals de nacht is gegaan ging het eigenlijk de hele voormiddag door. Hectiek ten top. Eerst ontbijten, daarna verzorgen. Lekker even wassen en schoon bed. Er kwamen nog 2 kinderartsen aan. Zij sloten uit dat Rob de mexicaanse griep kon hebben. Ze moesten dit doen, door de onverwacht hoge koorts na een OK. Wel wordt de neuroloog nog in consult gevraagd, omdat Rob gisteren klaagde over pijn in de nek en in de benen. Ze zijn heel voorzichtig omdat Rob natuurlijk een VP drain in zijn hoofd heeft voor zijn hydrocaephalus (waterhoofd). En als die geinfecteerd is krijg je dezelfde verschijnselen.
Daarna hebben we het stoma verzorgd en alles vervangen. Marlaine heeft ook nog naar het wondje op de stuit gekeken, en misschien komt er nog een consult me de plastische chirurg.
Ook werd er nog een vingerprik gedaan om natrium en kalium gehalte te meten. En er kwam nog iemand van het pijnteam langs. We laten de morfine vandaag staan en rustig afwachten. Kortom hectiek...

Rond 12 uur wilde Rob wat eten. Ik probeerde hem wat rechter op te zetten maar dat wilde niet zo. Hij wilde ook in een keer niet meer eten, alleen een beetje vlees. In één keer begon hij te zweten en enorme pijn te krijgen. Ik legde hem op zijn zij en meteen viel hij weg. Ruim een uur was hij vervolgens aan het slapen. Er werd weer een kinderarts bijgehaald. En opnieuw werd Rob nagekeken. Hart en longen waren in orde. Ondertussen was opa Pieter gearriveerd en er verscheen toch weer een lach op Rob zijn gezicht. Zeker toen opa een mooie gitaar liet zien. Die is voor als Rob weer naar huis mag. Lekker even spelen en nog even later knutselen met opa en Christa.

Om 15.30 kwam de chirurg io. nog even langs. Ook hij kon zo snel geen verklaring voor alles vinden. Wel was de CHP waarde in bloed enorm hoog maar dat kon nog komen van de OK zelf.

Er zou nog iets meer mis kunnen zijn, maar de waarschijnlijkheid daarop is gezien het beeld van Rob nu niet erg groot. Zijn buik blijft erg gevoelig.

Een neuroloog verscheen aan zijn bed en na wat controles vond hij het nodig dat er een neurochirurg langskwam om liquor uit zijn hoofddrain te halen om drainontsteking uit te sluiten.

Zeker omdat de koorts inmiddels weer was opgelopen. Roxannen Rasoulli (chirurg) kwam ook nog even bij Rob en ook zij vond het noodzakelijk om het hersenvocht te controleren. Als koorts boven 39.5 kwam weer bloedprikken en urinekweek. En ja hoor. Nog geen half uur later begon het hele circus van gisteravond weer vooraan. Arm manneke. Hup WEER bloedprikken want 39.9 stond er op de thermometer.

De neurochirurg kwam om 19.30. Ook hij wilde de liquor controleren. Gelukkig kwam ome Ard ondertussen binnen. Dat gaf Rob wat afleiding. Om 20.15 werd er rondom zijn drain "gepoetst"en konden ze een naaldje in het reservoirtje boven op zijn hoofd steken. Even deed het pijn maar dat was snel over. De druk in zijn hoofd was goed en het herstenvocht zag er heel helder uit dus dat is een goed teken. Scheelt een operatie, want anders had zijn drain eruit gemoeten. Een knuffel van mama en Rob lachte alweer. Over 1 1/2 uur definitieve uitslag. Nu 21 uur. Rob slaapt eindelijk. Gelukkig is de koorts wat gezakt. Een lang verhaal vandaag. Maar er gebeurt ook zoveel. Onvoorstelbaar....