24-11 Operatie 16

Het lijkt wel een titel van een film, maar het is realiteit. Rob is klaar voor operatie nummer 16.
Nou ja klaar. Je kunt gewoon zien dat hij zich berust erin. Hij ligt rustig in bed. Kijkt wat tv. Zijn operatiehemd is aan.
Af en toe vraagt hij om eten, maar als ik zeg dat dat niet mag is zijn antwoord:"Oh". En dan is het weer goed.
Nu wachten tot we naar de OK kunnen. De zenuwen zijn mij de baas. Wat dat betreft kan ik een voorbeeld nemen aan Rob. Die blijft redelijk relaxt. Onvoorstelbaar. Mijn kanjer!!!!
12 uur. We moeten naar de OK. Met zijn fotoboekje in de hand (daarin staat de hele route in gefotografeerd gingen we opweg.
Het ging helemaal goed. Omgekleed en mee de Ok in. Daar was het helemaal genoeg voor Rob. Maar de anaestesist zette snel zijn spuit op het infuus en even later sliep Rob. Zo snel was het nog nooit gegaan. Nu weer wachten. Eerst maar even gegeten en nu ga ik naar de vercouverwachtruimte. Ben ik wat dichter bij Rob. Rond 15 uur werden we door Luc Thielens naar de vercouver gehaald. Rob was al een beetje wakker en aanspreekbaar. Helaas was hij een beetje misselijk. René Wijnen kwam vertellen dat de operatie goed was gegaan. Zijn buik zag er eigenlijk nog heel goed uit, ondanks alle operaties. Het ene stoma is vervangen door het ileostoma. Dit keer is het wel een kleiner stoma gelukkig. Helaas heeft hij de Malone niet kunnen maken.
Op de vercouver gaf Rob ondanks de epiduraal veel pijn aan. Vaak trok Rob zich terug in zijn eigen wereld waaruit hij niet te wekken was. Uiteindelijk werd besloten om hem toch weer morfine op te starten. Eerst een bolus van 2 en de morfine op 1. Helaas was dat niet genoeg en even later weer een bolus en de morfine werd op 2 gezet.
De anaestesist kwam heel vaak kijken. Uiteindelijk mochten we om 17.15 naar de afdeling. Daar werd Rob aan de monitor gelegd. Papa kon hem weer knuffelen en dat deed hem goed.
Helaas bleek om 18.45 dat er bloed rondom zijn epiduraal zat. Er werd een anaestesist gebeld.
Het bloed blijkt inderdaad uit zijn epiduraal te komen. Er is nu twijfel of dit werkt. Over 1 uur mag er niet meer vocht uitkomen. Anders moet die er weer uit. Dus wordt vervolgd.
Zo weer een uur verder. Vocht lijkt stabiel dus verder afwachten.
Ik was nog vergeten dat René nogmaals is langs geweest om even met John en mij te praten. Hij blijft nadrukkelijk zeggen, dat hij hoopt dat dit helpt, maar dat hij daar absoluut niet meer zeker van is. We moeten alles van dag tot dag bekijken. Rob moet van de tramadol af anders wordt het een kleine junk... We hadden tot nu toe geen keus, maar we hopen die wel te krijgen.
22.00 uur. Rob blijft lekker slapen. Hij geeft af en toe wat pijn aan, maar het lijkt iets minder. Nu ga ik ook proberen te slapen. Morgen weer een dag... Een hoop ik betere dag. In ieder geval wordt Stan 13 jaar. En ik ben niet thuis. Bah. Ach gaan we hier met z'n allen gebak eten.