vrijdag 11 december 2009

11-12 Morgen sowieso niet naar huis

Vandaag hebben een paar artsen overleg gehad over Rob. Ze zijn het ermee eens dat het met de pijn beter gaat. Het ileostoma liep gister goed, maar helaas vandaag weer helemaal foute boel, ondanks verhoging van het imodium. We moeten verder gaan met suikervrij dieet.
Binnenkort gaat René Wijnen samen met Dr. de Groot (revalitdatie) met ons aan tafel zitten voor een gesprek. Er wordt naar gewerkt om evt. zondag naar huis te gaan, maar dan mag de ileo niet meer dan tussen de 500-600 produceren. (helaas zitten we nu al op 462).
We hebben met het ileostoma een goede noodoplossing bereikt. Het is zeker niet voor altijd maar echt voor tijdelijk.
In januari gaan we met oa. Dr. Levitt aan tafel zitten om te bekijken wat er nu moet gebeuren.
Maar nu eerst zorgen dat we naar huis mogen. Duimen voor zondag, alhoewel ik het somber inzie.
23.00 uur. Het ileo heeft nu al 850 ml gelopen en dan telt de nacht nog mee. Echt balen. Dus moet vanacht het infuus omhoog.
We hadden vanavond wel een gezellige avond. Omdat de kant-en-klaar-maaltijden allemaal onze neuzen uitkwam, gingen we een friettent bellen, die ook deed bezorgen. En dus zaten we met 5 ouders gezellig friet te eten in de ouderkamer. En lekker!!!!
En toen ik bij de hoofdingang op de friet stond te wachten, kwam ik plotseling 2 nichtjes tegen. Hun papa was plotseling opgenomen. Terwijl ik ze uitlegde hoe ze moesten lopen, zei ik voor de grap, Rob ligt op route 821.
En jawel, later die avond kwamen José en Marijke gezellig even bij ons koffiedrinken. Lekker even gekletst, want zo vaak zie je elkaar niet.
Rob ligt nu weer lekker te slapen. Ik heb mijn bed lekker dicht tegen dat bed van hem aangezet, dus dat wordt een knus nachtje. Nu nog slapen....

2 opmerkingen:

Unknown zei

he,

wat lees ik nu gaat het niet zo goed met rob?
wat erg zeg ik hoop dat jullie echt zondag mogen het duurt ook allemaal zo lang.
je was van de week al op.

sterkte monique mama van femke

Elvira zei

Wij hopen met jullie mee... poeh wat een tijd alweer, en wat kun je naar huis verlangen, en wat verlangt 'thuis' naar jullie thuiskomst. Het is een onbeschrijfelijk gevoel om herenigd te zijn met je lievelingen. Even volhouden nog jullie!!! Een knuffel uit Dieren