14/05 OK 40

De nacht verliep goed voor Rob. Om 21.15 viel hij wel met buikpijn en misselijkheid in slaap. Ik vroeg nog of ze alvast ondansetron wilde gaan regelen voor de ochtend, want Rob wordt altijd heel misselijk van lang nuchter zijn.
En zo werd Rob ook wakker vanmorgen. Meteen spugen. Helaas geen ondansetron geregeld. Rob was oh zo zenuwachtig en zijn tranen zaten heel hoog. Maar even samen een dikke knuffel.
Om 8 uur was het zover. We gingen rijden. De groene golf was ingevuld dus we konden gaan. Onderweg moest Rob alweer spugen. Arm manneke. Maar hij deed alles wel heel goed. In zijn vertrouwde houding liggend op de rug met handen in de nek reden we richting OK complex.
Weer wachten op de gang daar en weer vroeg Rob of ik de hele OK bij hem wilde blijven. Ik vertelde dat Ivo bij hem bleef en dat hij mij meteen zou roepen als er wat was. En dat mama heel dicht bij bleef. Rob was er allemaal gelaten onder en we reden door naar operatiekamer nummer 15. De bekende time-out werd ook gedaan en Rob werd in slaap gebracht.
Samen met de PM-er besprak ik erna nog een aantal aandachtspunten voor komende tijd. Handelingen kan Rob zeker handelen maar geef hem de tijd om zich voor te bereiden op de handelingen. Geen een tijd aan wanneer alles gaat gebeuren. Natuurlijk kan dit niet altijd maar met veel dingen ook wel en dat voorkomt bij Rob heel veel stress.
Nu wachten hoe deze operatie gaat verlopen en zo nodig wordt er tijdens de OK nog overleg gevoerd met mij. We wachten ... Heel lang wachten.
10.39 even de ouderkamer ontvlucht en even op de gang gaan zitten. De lange lege gang.. Rust met het uitzicht naar buiten. Al 2 1/2 uur verstreken inmiddels. Het blijft spannend, maar vooral spannend of de artsen moeten komen overleggen of dat ze het plan kunnen uitvoeren. En terwijl de traumahelicopter overvliegt vlak bij het raam zijn mijn gedachten idd alleen maar bij Rob. Maar nog even te gaan..
12.25 De artsen kwamen idd overleggen. Ze zijn op dit moment op de helft. De colon (restcolon) zat behoorlijk vast tussen de dunne darm, maar is inmiddels losgemaakt. Wederom werd geconstateerd dat de darm weer geïrriteerd was. Wel is het genoeg om de blaasaugmentatie uit te voeren. Het stuk dunne darm dat vast zit aan dikke darm gaan ze gebruiken voor de katheteriseerbare uitgang. Ook gaan ze een biosling gebruiken omdat ze denken dat een normaal fascia sling waarschijnlijk niet sterk genoeg zal zijn ivm de vele buikoperaties. Het nadeel van biosling is wel dat die op kan lossen zodat het nog een keer zal moet. let op: KAN.
De plek van katheteriseerbaar stoma was idd een discussiepunt. Deze komt onder ileostoma. Ik kaartte nog wel aan dat deze heel veel lekt en of er dan geen kans is op extra infectie. Ja dat is idd een punt van zorg, maar dat wordt dus weer extra pleisters plakken. De uitgang naar links plaatsen is ook niet echt een optie omdat de chirurg en ik wisten dat daar altijd heel veel pijn zit. Alles wat er links is geplaatst was super pijnlijk.
Rob doet het verder goed. De anestesist is tevreden. Hou vol manneke..
Het verdere wachten was begonnen. Om half 2 kwam gelukkig John nog en zo konden we samen gaan wachten. Toch wel fijner.

Rob op de IC

En het werd een lange zit nog. Rond 16 uur kwam Ivo dan eindelijk naar ons toe. De operatie was gelukt. Ze hadden alles kunnen doen wat we in het tussen overleg hadden afgesproken. De blaas was met het stuk colon vergroot, de katheteriseerbare uitgang was gemaakt. Gelukkig maar. Plan B was gelukt. Ze moesten zijn buik nog dichtmaken en dan zou Rob naar de IC gaan.
We moesten nog een half uur wachten en eindelijk mochten we naar Rob. Daar was hij weer nog heel diep in slaap. Ze reden hem rechtstreeks naar de IC.
Gelukkig werd ik wel bij het gesprek wat daar ontstond met de artsen betrokken. Ook Dr. Feitz kwam nog langs. Hij was tevreden. Het enige zorgenpuntje wat er echt nog was, was de dikke darm die aan de blaas was gezet. Die was toch echt geïrriteerd en een stukje colon is dan ook naar het lab gestuurd om te kijken of ze iets kunnen vinden daaraan.
Rob werd aangesloten aan de monitor en de pijnstilling die niet eens liep werd opnieuw aangesloten. Het was jammer dat dit eigenlijk niet goed was besproken want de morfine loopt normaal gesproken ook altijd door na de OK net als de ketamine. Gelukkig werd dit wel nadat ik dit verteld had alsnog gedaan.
Rob werd af en toe even wakker. Hij gaf papa een knuffel en zei:"papa ik hou van jou." ja en dan schiet je even vol. Het gezicht van Rob was helemaal opgezwollen en ook zijn handen. Het was best zielig om te zien.
Helaas was na een uur de hele pijnstilling van de OK uitgewerkt en Rob had steeds meer pijn. John was ondertussen weer naar huis. De pijnstilling ging steeds verder omhoog helaas tot aan max dossering Morfine op 2,5 en ketamine op 2,0 Ook de paracetamol was al op max dosis. Gelukkig viel Rob na even toch weer in slaap.
Zijn magnesium gehalte was ook laag dus ook een magnesium infuus kwam erbij.
Gelukkig kwam de IC arts alles steeds keurig overleggen.
Hopelijk kan Rob straks toch een beetje slapen en mag hij morgen gewoon naar de afdeling. Hoewel het wel heerlijk rustig is op de IC. Veel minder hectiek.
Ja een operatie van 8 uur. Het is erg lang, maar ook die zijn weer voorbij.
Iedereen bedankt voor de vele berichtjes. Even geen tijd meer om ze allemaal persoonlijk te beantwoorden maar wij vinden het geweldig.