Zonder dat je het je echt beseft ben je alweer voor de 6de dag hier. Het is best slopend. Afgelopen nacht had Rob toch weer even hevige pijn. Zijn het buikkrampen, blaaskrampen? Moeilijk te zeggen. Het spoelen was erg pijnlijk. We hebben Rob een extra bolus morfine gegeven.
Ivo de Blaauw kwam nog even kijken en we moesten de wond goed verzorgen. Zijn decubitus wondje kijkt al iets beter. Morfine is nu naar 0,5 en zijn blaaskatheter hebben we verwijderd om uit te sluiten dat het dus geen blaaskrampen zijn. Ook heeft Dr. De Blaauw aan de hand van de foto uitgelegd wat er nu precies verwijderd is. Ipv de geplande 10 cm zijn het er dus 20 geworden. Daarna zag de darm er beter uit. Lang leve de weblog, want ik had zo de foto meteen paraat. Toch makkelijk.
Na het spoelen heeft Rob lekker even op schoot met mama geknuffeld. Eindelijk lukte dat weer. En dat roept heel wat in je op.
13.30 Ach het is weer zo ver. Net als je denkt dat het goed gaat, geeft de termometer in 1 keer 38.8 aan. Koorts dus. De kinderarts is erbij gehaald. Ik moest meteen urine afnemen. Ze willen nog even wachten met bloedprikken, maar zojuist was de koorts alweer gestegen. Hup perfalgan snel gegeven. Van Ivo de Blaauw moet er ook een wondkweek afgenomen worden. Balen dus weer. Maar nog geen paniek. Kan ook niks zijn (virusje...!!!)
Na de paracetamol nam de koorts toch iets af. Maar het leek nog niet genoeg. Toch nog een uur later was het 37.6. Even geen bloedprikken dus.
Ik ging ondertussen met de kinderen naar de Mac Donalds en papa bleef bij Rob. Het is zo lekker om ook even alleen met de andere te zijn. Niet dat de mac lekker is, eigenlijk niet echt te eten maar het is gewoon zo gezellig even.
Terug in het ziekenhuis besloten ze om toch opnieuw urine af te nemen en alsnog bloed te prikken.
Maar aangezien op dat moment de temp 38 was besloten ook weer te wachten tot die boven de 38,5 was. Rond half 8 kwamen opa Rien tante Annet Ome Jeroen en tante Ardie op visite. Ik voelde ondertussen dat de temp steeg, maar besloot toch even te wachten in de hoop dat de oorzaak de drukte was, maar tevergeefs. Om kwart voor 10 moesten ze alsnog prikken. Gelukkig ging het goed. Rob went er inmiddels aan en huilt maar heel even. Nu wachten op de uitslagen, maar ik geloof niet dat er zoveel uit zal komen, of is het meer hopen... Tot morgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten