Na een redelijke nachtrust werd Rob om 6 uur wakker. Hij wilde lekker bij mij in bed liggen en ik had daar natuurlijk geen bezwaar tegen. Ook wist hij te melden dat hij nu wilde eten, maar nadat ik Rob had uitgelegd dat hij nog niet mocht eten, vond hij het zoals gewoonlijk weer prima. Want dat vind ik zo knap aan Rob. Hoe snel hij dingen accepteerd.
En dan begint het eerste deel van het wachten, namelijk het moment dat je weg moet voor de OK. Eerst lekker wassen. De beer die Rob bij heeft wordt ook gewassen. En het operatiehemd aan.
Om 9.30 gingen we rijden. Als je niet te veel tegen Rob zegt vindt hij alles prima. Vaak is het nodig om juist veel te vertellen om kinderen af te leiden, maar bij Rob werkt dit juist averechts. Daarna moest Rob even op een kamer wachten. Rond 9.50 werd hij naar OK 17 gereden. En weer probeerde iedereen hem af te leiden, maar nadat ze door kregen dat Rob dit juist niet wilde, zweeg iedereen eindelijk en toen ging het fantastisch. Heel rustig werd hij dmv het infuus in slaap gebracht. En nu is het tweede deel van het wachten begonnen. René en Ivo hadden beloofd om iedere 2 uur te bellen.
13 uur. Gelukkig houdt René zich keurig aan zijn woord Hij belde me net met de mededeling dat het eerste gedeelte van de operatie goed verlopen. Het stukje darm is verwijderd. Ze hebben het gelukkig via de anus en laprascopisch kunnen doen. Een opluchting. Ze gingen nu een kopje soep eten en dan gingen ze verder met de malone. Maar toch gingen ze het alsnog eerst allemaal goed bekijken wat nu wel en wat niet te doen. Weer een ander plan, terwijl je je net hebt voorbereid op een totale revisie. Het duurt zeker nog 2 uur. Verder wachten dus .
15.45 Op de computer van het verplegend personeel verschijnt de melding dat Rob naar de vercouverkamer mag. Dus snel met John en Wiese daarheen. Net op tijd want René en Ivo kwamen er net aan. Ze kwamen ons vertellen dat het allemaal goed is verlopen. Ze hebben een flink stuk darm verwijderd en hadden ook goed gevoeld dat de darm flink vernauwd was. Het losmaken ging in het begin nog wel goed. Maar hoger op zat het allemaal erg vast, daar waar de
rectopectie heeft plaatsgevonden. Het was flink lidtekenweefsel. De uiteindelijke diagnos wilden ze nog niet geven (logisch). Ook de malone was opnieuw vastgemaakt. Het zag er allemaal goed uit, maar waarschijnlijk was het allemaal te wijd.
Meteen daarna mocht ik heel fijn naar Rob toe. Hij was nog erg moe, en gaf steeds pijn aan. Maar de aneastesist was in de buurt en die gaf meteen iets tegen de pijn. Rond 16.45 mocht Rob weer naar de afdeling. Rob ligt nu lekker bij te komen. En dat zal nog wel even zo blijven. Gelukkig krijgt hij morfinen tegen de pijn.
En nu maar hopen dat de pijn niet erger wordt. Het was een zware OK. Maar het is niet anders. Arm
manneke.
En dan begint het eerste deel van het wachten, namelijk het moment dat je weg moet voor de OK. Eerst lekker wassen. De beer die Rob bij heeft wordt ook gewassen. En het operatiehemd aan.
Om 9.30 gingen we rijden. Als je niet te veel tegen Rob zegt vindt hij alles prima. Vaak is het nodig om juist veel te vertellen om kinderen af te leiden, maar bij Rob werkt dit juist averechts. Daarna moest Rob even op een kamer wachten. Rond 9.50 werd hij naar OK 17 gereden. En weer probeerde iedereen hem af te leiden, maar nadat ze door kregen dat Rob dit juist niet wilde, zweeg iedereen eindelijk en toen ging het fantastisch. Heel rustig werd hij dmv het infuus in slaap gebracht. En nu is het tweede deel van het wachten begonnen. René en Ivo hadden beloofd om iedere 2 uur te bellen.
13 uur. Gelukkig houdt René zich keurig aan zijn woord Hij belde me net met de mededeling dat het eerste gedeelte van de operatie goed verlopen. Het stukje darm is verwijderd. Ze hebben het gelukkig via de anus en laprascopisch kunnen doen. Een opluchting. Ze gingen nu een kopje soep eten en dan gingen ze verder met de malone. Maar toch gingen ze het alsnog eerst allemaal goed bekijken wat nu wel en wat niet te doen. Weer een ander plan, terwijl je je net hebt voorbereid op een totale revisie. Het duurt zeker nog 2 uur. Verder wachten dus .
15.45 Op de computer van het verplegend personeel verschijnt de melding dat Rob naar de vercouverkamer mag. Dus snel met John en Wiese daarheen. Net op tijd want René en Ivo kwamen er net aan. Ze kwamen ons vertellen dat het allemaal goed is verlopen. Ze hebben een flink stuk darm verwijderd en hadden ook goed gevoeld dat de darm flink vernauwd was. Het losmaken ging in het begin nog wel goed. Maar hoger op zat het allemaal erg vast, daar waar de
rectopectie heeft plaatsgevonden. Het was flink lidtekenweefsel. De uiteindelijke diagnos wilden ze nog niet geven (logisch). Ook de malone was opnieuw vastgemaakt. Het zag er allemaal goed uit, maar waarschijnlijk was het allemaal te wijd.Meteen daarna mocht ik heel fijn naar Rob toe. Hij was nog erg moe, en gaf steeds pijn aan. Maar de aneastesist was in de buurt en die gaf meteen iets tegen de pijn. Rond 16.45 mocht Rob weer naar de afdeling. Rob ligt nu lekker bij te komen. En dat zal nog wel even zo blijven. Gelukkig krijgt hij morfinen tegen de pijn.
En nu maar hopen dat de pijn niet erger wordt. Het was een zware OK. Maar het is niet anders. Arm
manneke. Kijk en aangezien ik van het ziekenhuis een laptop heb (lief he) kan ik de site al versieren met wat foto's. Op de tweede foto zie je Wiese heel lief Rob troosten. Maar veel bij te zetten heeft Rob niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten