22 juli Een dag van bijkomen

Wat zijn die nachten na een operatie toch heerlijjk, maar niet heus. De piepjes gaan regelmatig af. Rob was redelijk vaak wakker, maar sliep steeds weer heel snel in. Hij fluistert alleen maar. Nog niet veel bij te zetten.
Vanacht om 3 uur stond er ook een kinderarts aan zijn bed. Rob zijn bloeddruk is aan de lage kant. Dit bleek tijdens de ok ook al zo te zijn. Hij vond niks verontrustends, maar we moeten het wel in de gaten houden. Op dat moment was zijn bloeddruk weer acceptabel.
Om 6 uur was de bloeddruk weer aan de lage kant.
Vandaag bijkomen dus. Morfine staat op 2. Nog 2 dagen antibiotica en 3x daags perfalgan.
10 uur. Rob heeft een beetje brood op. Het verzorgen vond hij nog helemaal niks en gaf daarbij heel veel pijn aan. René Wijnen kwam nog even langs. We laten de morfine staan op 2 ml/h. Verder gewoon laten liggen.
Wel moet er nog een decubitusverpleegkundige langskomen. Plekje ziet er niet goed uit.
12.30 Het ging even wat minder. Je zag aan Rob zijn gezicht (en aan zijn hartslag) dat hij pijn had. Maar wat is het toch een verschrikkelijk dapper manneke. Toch volhouden dat hij geen pijn heeft. Eten wil hij niet. Gelukkig wel drinken, al is het slokje voor slokje. Nu is hij gelukkig weer wat rustiger. Maar hopen dat het zo blijft.
18 uur. Rob heeft al zijn broertjes en zusjes weer gezien en papa natuurlijk. Om de beurt riep hij ze bij zich voor een dikke knuffel. Het was wel druk voor hem. Eigenlijk heeft Rob alleen maar stil gelegen. Echt bijkomen dus.
Ik heb met René Wijnen nog een gesprekje gehad over 23 september mbt de operatie van de voeten. Ik uitte mijn twijfels over het tijdstip omdat ik het allemaal zo snel op elkaar vind. Rob kan zo nooit bijkomen. Tja hij kon natuurlijk alleen maar als antwoordt geven dat de keuze uiteindelijk bij ons lag. Maar hij zou nog contact met dr. Hosman opnemen. Misschien toch wel verstandig om tot januari te wachten. Nu Rob lekker laten liggen en morgen verder kijken.
De revalidatiearts kwam nog langs. Ze wil toch dat Rob voorlopig tot aan de OK orthopedische schoenen gaat dragen. Volgende week maandag komt ze met de inmiddels gemaakte schoenen langs.
Per ongeluk kwam er nog een orthopead langs, omdat Rob ook voor de orthopedie op ok lijst staat. Ik greep meteen mijn kans en legde de hele situatie rondom de huidige en de komende OK's uit. Ook hij vond het misschien verstandiger om de operatie van de benen pas in januari te doen om het Rob niet te zwaar te maken. Nu moet ik een telefonisch consult maken bij Dr Hosmans.
De decubitusverpleegkundige kwam ook naar Rob kijken. Er is nu een plan gemaakt om zijn wond te herstellen. Maar meteen weer helemaal verzorgd. En dat is pijnlijk, maar Rob durft niet te huilen en dat is best zielig.
Ik vond het wat warm aanvoelen ondertussen en zijn temp werd gemeten. 38 graden. Oei, mag niet veel hoger worden.... Eén geluk... bloeddruk is weer goed.