En dan is de hefstvakantie alweer voorbij. Zondag zijn de jongens (papa, Stan, Gijs en Luuk) nog even naar Groningen geweest voor de wedstrijd Groningen-PSV. De uitslag van die wedstrijd paste wel bij de hele week.
Dan denk je nu op naar volgende week en dan eindelijk een keer weer eens het goede spoor gaan volgen, maar ik geloof dat Rob alleen maar pech heeft en dat de wissel naar dat spoor steeds vlak voor zijn neus wordt omgezet.
De kinderen gaan weer gewoon naar school. Rob had nog wel wat pijn, maar langzaamaan gaat dat steeds beter. Wel is het extra lastig als je in een rolstoel zit en je kunt je arm niet zo goed bewegen. Maar elke dag gaat dat beter. Rob was weer redelijk bij en kon zo weer meedraaien met de klas.
De gymlessen moest hij nog wel overslaan.
Toch zagen we wel dat het nog niet echt goed ging met Rob en dinsdagavond wisten we ook weer waarom. Het urinestickje gaf duidelijk een urineweginfectie aan en op dat moment dachten we beide alleen maar: ZUCHT.
Woensdagochtend voor de zekerheid nog maar getest, maar het was gewoon duidelijk. Rob had geen koorts, maar eigenlijk wil je dit nu een keer voor blijven.
Eerst de kinderen maar naar school gebracht en daarna maar weer gaan bellen met Nijmegen. Het secretariaat vond het lastig om de arts van Rob toch te bellen, maar na enige uitleg, begrepen ze toch wel dat Rob bij de uitzonderingen hoort. Helaas was Dr. Draaisma op dat moment nog niet te bereiken. Er werd goed meegedacht en een briefje en een mail gestuurd. Toch maar even proberen een andere arts te bereiken want de kans was er dat ik anders pas 's middags de kinderarts te spreken kreeg.
Gelukkig kreeg ik redelijk snel een andere kinderarts (io) te pakken. Ze bestudeerde het dossiers en wilde op dat moment de kweek afwachten voordat ze antibiotica ging starten. Tenslotte had Rob al zo vaak antibiotica. Ik vertelde nog wel dat ik bang was dat Rob anders weer zo'n hoge koorts ging krijgen, maar dan moest ik meteen bellen. Ik was juist blij dat we de infectie voor de koorts uit hadden ontdekt, maar ja.
Vijf minuten later belde Dr. Draaisma gelukkig zelf alsnog op. Super. Hij hoorde het verhaal aan en eigenlijk zei hij ook alleen maar: ZUCHT.
Ook hij wilde de koorts voorblijven en vroeg of ik nog ceftriaxon in huis had. Ja ik had nog 2 ampullen van 1 gram, omdat we vorige keer gestopt waren vanwege de galbulten. We besloten om ipv 2 ampullen in één keer nu maar 1 ampul te geven voor 2 dagen in de hoop dat we vrijdag al wat meer duidelijkheid kregen over de kweek. En met de helft van de dossering geen galbulten te krijgen, maar hopelijk wel koorts te voorkomen.
Ik kon me daar uitstekend in vinden.
Ja Rob valt weer eens een keer van het 1 in het ander. Echt even een rustige periode zit er niet echt in lijkt wel. Ja voor de vakantie een paar weken maar in de vakantie is het allemaal alweer begonnen.
Vanavond maar wel even genieten van de diploma uitreiking van Myrne. Ze is voor de vakantie geslaagd voor haar Cambridge examen. En dat wordt vanavond officieel uitgereikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten