15-06 EHBO

Het gaat opzich goed met Rob alleen blijft hij iets van koorts houden. Niet hoog, maar er is iets niet lekker. Dinsdag uit school stond de thermometer weer op 38.5, dus maar een mailtje naar Ivo de Blaauw.
Al vrij snel kreeg ik een mail terug, dat het verstandig was om misschien Rob toch na te laten kijken en hij had de kinderarts opdracht gegeven om mij te bellen. Rond 14.30 belde ze mij dan ook op en ook zij vond het verstandig om Rob na te kijken en dus gingen we opweg naar de spoedeisende hulp van het Radboud. Daar werd Rob hartelijk ontvangen, want inmiddels is Rob daar ook een bekende geworden.
De kinderarts arriveerde vrij snel en ook zij vond net als ik dat het allemaal maar wat wazige klachten waren. Het is koorts maar ook niet extreem. De urine werd opgevangen, want dat is een standaard procedure. De wonden op zijn benen zijn ook een beetje rood en zijn linker knie is heel pijnlijk en dikker. Maar ook niet extreem, maar dat is gevaarlijk met Rob, want het is inmiddels bekend dat Rob niet volgens het boekje reageert op bepaalde zaken.
Voor de zekerheid wilde ze ook de orthopeed in consult roepen. Tja en dan weet je dat we nog niet snel weg zijn. Maar Rob keek maar naar een DVD en ik las maar een boekje voor en zo kwamen we de tijd wel door.
Uiteindelijk arriveerde de orthopeed Dr Ramrattan om 18.30. Gelukkig vond hij niet echt iets wat duidde op een botontsteking (artritis van het kniegewricht) maar hij wilde wel dat er bloedgeprikt werd en hij vond het prettig dat er as maandag toch al een poli-afspraak stond. Hij zei bloedprikken en naar huis en dan kijken we maandag verder. Ik vond het allang best.
Rob gaf keurig zijn vinger en gaf geen krimp bij het prikken. Daarna was hij zo blij dat hij weer naar huis mocht dat hij spontaan begon te huilen en iedereen van blijdschap een knuffel gaf.
Snel in de auto en naar huis, waar de man van de draaimolen nog speciaal voor Rob de molen open had gehouden. En zo gaven de paar rondjes in de mallemolen nog het plezier aan Rob, die hij wel verdiend had.