19/9 THUIS!! en Luuk 13 jaar

En eindelijk brak de vrijdag aan. Rob voelde zich goed, want hij mocht naar huis. Alleen moest de waarde wel beter zijn. Dus moesten we sowieso wachten tot 11.45. Precies 4 uur na de fraxi en daarna nog wachten op de uitslag. De ochtend ging gelukkig snel voorbij en de waarde bleek nu ineens gestegen naar 0.76 . Flink omhoog dus moest er zaterdag terug gekomen worden om nogmaals te prikken. Nou ja als we maar naar huis mochten.
Inpakken en wegwezen! Oh eerst 2x op en neer naar de auto met spullen en een heel vracht extra medicatie. Daarna een dikke knuffel aan Angela en hup naar huis. Heerlijk om weer thuis te zijn. Gewoon weer je ding doen en niet steeds alles hoeven te vragen. Heerlijk bij je man en kinderen!
Zaterdagochtend meteen de spit induiken. Twee meiden die naar turnen moesten en de zorg die doorgaat. Daarna snel naar Nijmegen om te prikken. Helaas niet Joris, en de arts die het deed moest helaas 2x prikken voor bloed. Grrrr. Daarna gingen we eindelijk naar de Mac, om vervolgens door te rijden naar het turnen van Wiese. Zo leuk om daar weer te kijken.
Toen was het op. De waarde bleek trouwens ook heel hard gestegen naar 1,04. Nu weer minder geven en zondag weer prikken.

Luuk 13!

Ik ging nog even naar Gijs kijken, want die had ik nog niet gezien sinds we thuis waren en na afloop van zijn gewonnen wedstrijd kreeg ik een dikke knuffel. Ja de andere jongens keken wel een beetje raar op, maar dat kon ons lekker even niks schelen!
Rob hield het best goed vol, maar wel optijd rust pakken door op bed te liggen. Rust is belangrijk.
Zondag weer naar Nijmegen en de waarde was na verlaging van Fraxi ineens weer 0,85. De hematoloog vond het nu niet nodig om eerder te prikken dan over een week. Ik geloof dat ik van verbazing achterover viel. Na verlaging waarde best gezakt. Ja die 0,85 is perfect, maar wie zegt dat deze nu  niet verder zakt? Ze hadden het liefst een waarde tussen 0,80-1 hadden ze gezegd. Nee het is een unieke casus, maar het getal klopt, dus we wachten een week? Gaan we nu alweer nonchelant worden. Ik vond het echt een beetje bizar, maar ze laten wel de dienstdoende kinderarts hierover bellen. De hematoloog die ik toch al een beetje nonchalant vond voor de vakantie, had gewoon hier zelf over moeten bellen. Gelukkig gaat de dienstdoende dit aankaarten bij de eigen kinderarts.
Getallen zien is 1 ding. Ik vind nu niet dat als ze 1x een goed getal hebben dat ze dan een week mogen wachten. Geen risico meer. Ik was degene die voor de vakantie ook al twijfelde toen waarde was gezakt naar 0.55 . Nee het was allemaal goed. Had ik toen mijn gevoel ook maar gevolgd.
En nu is het maandag. Luuk is vandaag 13 jaar oud geworden. Dus lang zal hij leven in de ochtend zingen! Altijd mooi.
Alle kinderen weer naar school. Ook Rob. We gaan proberen het ritme weer op te pakken. En dat gaat vast weer lukken!