Het begon eigenlijk gisteravond thuis al dat Rob klaagde van hoofdpijn. Maar rond 20.30 ging hij gewoon slapen en leek er niks aan de hand. De antibiotica had ik klaar gemaakt en rond 23 uur hing ik die gewoon aan het infuus. Rond 00.30 werd Rob ineens roepend van de pijn wakker en ik ging er snel naar toe. Rob had heel veel pijn in zijn rug. Ook was hij helemaal bezweet. Ik had tijdens het infuus al gemerkt dat hij pijn had, want hij lag steeds te kreunen. Maar nu werd het menens. Ik gaf hem maar tramadol, want de pijn was heftig.
Ook besloot ik hem bij ons in bed te leggen dus hup Rob optillen en met infuuspaal en al door het huis. Gelukkig viel hij alweer vrijsnel in slaap.
Om 6 uur werd hij ineens weer wakker en toen begon het spugen. Tja en dat ging de hele ochtend door. Ik besloot het ziekenhuis te bellen. Ik had Rob inmiddels wel weer aan het infuus gelegd, maar ik wist ook dat dit 0,9%nacl vervangen moest worden door 3,3%glucose 0,3 nacl. Tja en dat had ik niet. De eerste mevrouw die ik aan de lijn had wilde me niet doorverbinden met dr. Marc Wijnen. Ik vroeg haar om de poli te verwittigen, maar volgens mij was ze dat niet van plan en ze plande een belafspraak in. Tja en die ken ik, dan kan het nog wel avond worden. Tegen half 12 was ik het zat en belde de afdeling. Zij verbonden me door met het verpleegkundige spreekuur en gelukkig kreeg ik iemand die Rob goed kenden en binnen 3 minuten had ik Mark Wijnen aan de telefoon. Hij zei dat ik meteen moest komen met Rob
En dus spullen pakken en naar het Radboud. Tja we konden al vrij snel op de afdeling terecht. Gelukkig voor Rob was de eerste persoon die hij tegen kwam ZIJN ANGELA en daarna ook nog Mia, dus ineens was hij niet meer boos dat hij naar het ziekenhuis moest.
Gelukkig ook de kinderarts was vrij snel terplekken en besloten werd om bloed af te nemen en urine. TJa nu verwacht je daar sowieso niet veel uit gezien het feit dat Rob augmentin via IV krijgt, maar augmentin dekt natuurlijk ook niet alles.
Daarna legde ik Rob aan het infuus en de AB ging gewoon verder. Vandaag was het beter voor Rob om niet meer te eten. Rob wilde zelf ook niet. Hij bleef heel goed liggen in zijn bed en keek naar de veel te dure televisie. (3,95 per dag. grrr oh ja en nog even 3,25 aansluitkosten, maar ja)
Papa en Myrne kwamen ons ook nog even gezelschap houden en mij voorzien van die heerlijke kant-en-klaarmaaltijden. Ik kan vooruit.
Rob bleef maar stilletjes liggen en de hand van papa vasthouden. Rob zei ineens dat hij zich zorgen maakte en toen ik vroeg waarom antwoordde hij:"dat ik niet meer beter word." Zo dat is geen fijne opmerking, maar toch maar geprobeerd hem gerust te stellen. Arme Rob.
Nadat papa en Myrne na nog een hele dikke knuffel weggingen, begon Rob voorzichtig aan zijn eerste slokje water en gelukkig dit bleef er weer in.
De antibiotica wordt nu weer naar 4 x daags gezet. Hopelijk lukt het Rob morgen weer om toch weer iets te eten. Het is zo langzaamaan echt genoeg al zie ziekenhuisopnames. We zijn de 50 al ruimschoots gepasseerd.
Gelukkig slaap Rob nu lekker en hopelijk minder pijn vanacht. Ik wil iedereen heel hartelijk bedanken voor het meeleven. Krijg steeds hele lieve reacties en dat doet ons goed.
2 opmerkingen:
jeetje Gitte: wat een gedoe toch weer allemaal. We hopen dat Rob er gauw bovenop komt en dat jullie nog een beetje kerstvakantie hebben met z'n allen! We denken aan jullie en zullen het volgen.
Gr
Esther en co
Echt, wat heb ik met jullie te doen. Het houdt niet op he..
Heb je het idee dat de wond van de stoma de oorzaak is? Heeft daar nog iemand naar gekeken?
Je mag me echt gerust een foto mailen hoor, ik kijk met alle liefde mee. Dat is wel het minste dat ik kan doen..
We wensen jullie weer heel veel sterkte.
Liefs van ons.
Een reactie posten