na even gewacht te hebben kwam dr. Mark Wijnen keurig op tijd in onze kamer. Toch wel een spannend moment, want hoe zou de wond eruit zien. Gelukkig bleek na het afhalen van het stomazakje dat er toch wel vooruitgang in de genezing zat nu.
We hebben dit al eerder gezien, dus was ikzelf eerlijk gezegd nog maar gematigd optimistisch. Wel leek het Mark Wijnen verstandiger om zeker nog 4 dagen door te gaan met augmentin via de PAC.
Hij vroeg wel wat ons nu het beste leek, want het is nu eenmaal thuis heel veel werk en best vermoeiend allemaal. Ik vond het erg fijn dat hij zoveel begrip toonde voor onze situatie. Tja afgelopen nacht was natuurlijk erg kort en dus besloten we na veel overleg om toch de behandeling thuis voort te zetten maar dan naar 3x daags augmentin. Dan kunnen we toch thuis zijn, want er ligt natuurlijk nog erg veel werk op ons te wachten deze week. Morgen belt Mark Wijnen ons weer op en dan kan ik hopelijk zeggen dat de wond er weer beter uitziet...
En dus weer naar huis gelukkig. Maar eigenlijk is de kerst dit jaar behoorlijk in de soep gelopen, maar dat geldt voor mensen, dus ga ik daar maar niet over klagen. En trouwens het went dat dingen gewoon niet meer te plannen zijn bij ons. Steeds een rode draad van ziekenhuis door ons leven heen.
En dus is ons huis weer veranderd in een klein ziekenhuisje. De infuuspaal gaat door het hele huis heen. Van de slaapkamer naar de kamer en weer terug. En dan merk je helemaal dat je huis echt niet berekend is op wielen, want die paal moet je steeds optillen.
De komende dagen komen we dus weer door. Infusie, sonde, wondverzorging, stomaverzorging, katheteriseren en toezicht houden. We zouden ons ook eens gaan vervelen :-)
Ach we zien wel. Rob geniet van het thuis zijn met de kinderen en dat is het belangrijkste tenslotte. En de andere kinderen krijgen zo meer regelmaat, dus is de keuze van thuis zijn heel goed. Tja er is natuurlijk ook een keerzijde aan het alles zelf kunnen doen. Je doet het dan ook gewoon allemaal zelf. Maar voor Rob en de andere kinderen is dit de enige oplossing om ons gezin nog een beetje rust te gunnen en een beetje stabiliteit.
We gaan duimen dat de wond morgen weer verder is genezen en we weten het nu wel meteen voor een volgende keer, antibiotica oraal schijnt bij Rob gewoon echt niet te werken. Weer wat geleerd, maar had ik dit niet al eerder aan de artsen gevraagd? Ach ja dat moedergevoel hè. :)
2 opmerkingen:
Pff, je leest even een paar dagen niet mee en het is alweer zover. Wat een "feest"dagen voor jullie weer..
Gelukkig dat je de antibiotica thuis mocht geven, maar inderdaad, het heeft ook een keerzijde..
Wij wensen jullie weer veel sterkte en hopelijk slaat het goed aan zodat de wond goed geneest.
Liefs van ons.
Tja, dat moedergevoel!!
Een reactie posten