De 2de keer spoelen gister, liep uit op een waar drama. Al het water wat ik erin had gebracht, bleef in de buik zitten en kon er met geen mogelijkheid meer uit. De verpleegkundige Wiljan was er gelukkig ook bij en zo kon hij zien wat er meer gebeurde thuis. De buik van Rob was helemaal bol en helemaal gespannen. Wiljan maakte zijn malone tube open en ik ging Rob van onder helpen. Rob huilde inmiddels van de pijn. Net toen we het bijna niet meer zagen zitten, kwam het water + de rest er van 2 kanten uit. Een opluchting.
's-middags kreeg Rob weer koorts. Maar aangezien hij toch al aan de antibiotica lag besloten we om het zo te laten. Wel was er nog veel visite geweest. Eerst ons papa (opa Pieter) en later kwam tante Annet, Ome Jeroen, en opa en oma en natuurlijk John met de kinderen. Vooral de cadeau's zag Rob wel zitten De nacht verliep gelukkig goed.
Deze morgen was het hectisch op de afdeling. Iedereen liep zijn benen onder zijn kont vandaan. Ik ging Rob met een beetje angst spoelen en terecht. Het drama van gister herhaalde zich. De verpleegkundige haalde snel de zaalarts en zo kon hij ook zien wat er vaker gebeurde. Ik had liever gehad dat 1 van de chirurgen het had gezien, maar goed.
Nadat ik de boel van binnen op had gerekt (dat wederom veel tranen kostte) kwam het in ieder geval nog allemaal goed.
Opa Pieter kwam weer lekker op visite. Net op tijd om Rob af te leiden voor infuus te prikken. Dit moest gebeuren omdat zijn ander infuus was gesneuveld.
De verpleegkundige wilde daarna zijn morfine afbouwen van 1,5 naar 0,5. Maar dat vond ik te snel. Ten eerste had Rob nog pijn, maar omdat hij geleerd heeft om daar mee om te gaan is het voor een ander moeilijk te zien of dat ook zo is. Rob gaat namelijk vaak heel rustig liggen en doet niet veel, maar dat wordt soms geinterpreteerd als hij ligt rustig.
Wel komen ze er steeds vaker achter dat zijn pijngrens heel hoog is, want tijdens het infuusprikken was hij makkelijk af te leiden, terwijl dat echt wel zeer doet.
In de avond kwam eindelijk René Wijnen weer langs. Ik kon nu duidelijk uitleggen waar het probleem zat. Hij besloot dat we morgen eerst een canule moeten inbrengen voordat we gaan spoelen, zodat het boven het rectum eerst al wordt opgerekt. Het probleem van het lekken is definitief verholpen, dus nu geen fonteinen meer.
Het is heel dubbel, maar het is best gezellig hier. Er liggen helaas namelijk weer kinderen die er de vorige keer ook lagen. Zo ligt Krijn, en schattig kindje van 3 maanden oud er ook weer. Met zijn ouders had ik de vorige keer veel lol gehad en dat hebben we nu ook weer. Lekker even samen koffie drinken of heerlijk een keertje samen op het terras van het ziekenhuis.
Kay is ook helaas weer terug. Na een ziekenhuis opname van 3 maanden is hij 4 dagen thuis geweest. Niet te geloven. Zijn verhaal kun je lezen op www.kayvenhorst.web-log.nl
Maar met zijn moeder is het ook weer supergezellig geworden.
Dus zo heeft het verhaal weer 2 kanten. We maken er allemaal het beste van. Meer kun je toch niet doen. We lachen gewoon door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten