Vanacht was zeer onrustig verlopen. Om 4 uur werd Rob wakker omdat hij moest spugen. Zijn maag was natuurlijk zo leeg dat hij er ziek van werd. En zo ging het de rest van de ochtend door.
Veel krampen en pijn. Gelukkig viel hij tussen door in slaap.
Om 7 uur gingen de voorbereidingen voor de operatie beginnen. Eerst een operatiejasje. De beer moest er eerst een aan, anders wilde Rob niet. Om 7.45 op naar de OK. Rob was heel rustig en liet het allemaal gelaten over zich heen komen. PM-er Wieneke ging ook mee. Op de OK ging het gelukkig allemaal naar tevredenheid. Het infuus inbrengen ging beter dan gedacht. De "toverzalf"deed zijn werk en Rob was fantastisch af te leiden. Natuurlijk huilde hij af en toe, maar dat duurde maar even. Hij weet het allemaal veel te goed, maar hij aanvaardde het prima. Zo nu 3 uur ruim wachten. Minimaal 2 uur opereren kreeg ik nog snel van René te horen. Oké wachten dus.....
Rond 10.45 uur verscheen Rene Wijnen weer ten tonele, met de mededeling dat alles pima was verlopen. Een snee in zijn buik rijker, maar naar ik hoop en verwacht pijn minder. Ze hebben een pijnblokkade in zijn buik gezet en Rob krijgt morfine. Ik mocht al snel naar hem toe. Gelukkig reageerde hij goed op mijn stem, maar gaf hij toch nog pijn aan. Even een extra dosis morfine.
Rond 12.45 mochten we terug naar de afdeling.
De rest van de middag was het echt bijkomen. Rob had veel pijn en nadat het pijnblok was uitgewerkt, werd de morfine op 2 gezet. Ook paracetamol en extra dosis diclofenac werd er bij gegeven. Tja en dan ga je als moeder toch twijfelen of je er goed aan hebt gedaan. Gelukkig kwam Rene Wijnen nog langs.Ook hij gaf toe vooraf getwijfeld te hebben, maar was nu helemaal overtuigd dat we er goed aan hadden gedaan. Ze hadden een mooie 'ballon' gemaakt van het cecum om appendix. Ook de 3de hechting hebben ze verwijderd en hebben zijn rectum goed losgemaakt. Hij had er een goed gevoel bij. Niet meer twijfelen dus. Nu de pijn nog...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten