Gister moest ik rond 14 uur bellen om te vragen hoe laat we de volgende dag ons moesten melden, omdat dan het OK schema er zou zijn. Nou dat werd dus op stel en sprong inpakken. Rob stond door zijn latexprotocol weer om 8 uur gepland. Dus koffer gepakt en naar het Radboud. Ons pap gebeld als oppas. Gelukkig kon hij ook meteen dus de kinderen werden opgevangen.
Om 16 uur stonden we aan de balie van afdeling de vuurtoren. Het intake-gesprek ging er vlug. hahaha we zijn dan ook nog maar 7 weken thuis geweest.
John ging met Wiese maar meteen naar huis en Rob en ik schoten aan de kant-en-klaar maaltijden.
In overleg met de pedagogisch medewerkster Masha en verpleegkundige Gijs leek het ons verstandig om nog diezelfde avond infuus te prikken om zo de stress op de ok te verlagen. Een kapje wil Rob absoluut niet. Dit gebeurde om 20 uur. Het was wel huilen, maar het moet toch.
Op de afdeling trof ik nog bekende (Peggy en Faya) en zo kwam ik de dag nog gezellig door.
De volgende morgen om 7.45 reden we naar de OK. Rob vond het niet zo geweldig. Gelukkig ging Masha mee zodat we niet veel over de gang van zaken hoefde uit te leggen. Op de OK duurde het wel erg lang en Rob was erg overstuur. Uiteindelijk viel hij in slaap en kon ik gaan wachten.
Na ruim een half uur kwamen René en Ivo naar me toe. Ze hadden de darm geinspecteerd en op 1 plaats vonden ze de darm dus toch nog vernauwd (surprise, maar niet heus). Nu hebben ze dat stuk opgerekt. Helaas moet dat nog 3x herhaald worden onder narcose. Wel vroeg ik of ze de neuroloog toch ook nog wilde raadplegen om ook dit traject parallel te laten lopen. Moest ik René aan helpen herinneren. Oké doe ik. Rob kwam weer langzaam bij en we mochten om 9.30 terug naar afdeling. Nog meer bekende mensen trof ik daar. Even snel bijgekletst en snel naar huis. Om 11.45 dus weer heerlijk thuis. Helaas over 2 weken terug. Maar dat moet dan maar...
Oh ja graag verwijs ik jullie naar een liedje. Ik heb het van de site van Peggy, Chris en Faya. Ook zij hebben een kind dat van alles heeft, maar zij gaan er fantastisch mee om. Dit liedje stond op haar site en de tekst.... kan niet beter. Precies hoe wij ons heel vaak voelen. Kijk op youtube en toets in: the life that's chosen me. Artiest Karen Good. Kippenvel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten