Zoals verwacht gaat het met Rob nog allemaal op en af. Het ene moment lijkt het of we verbetering zien, het andere moment ligt Rob weer suf op de bank met opgetrokken knieen. Wel gaat het stukke beter dan de vorige keer na de Ok, dus dat geeft de burger moed.
Ik heb nog een mailtje naar Dr. Levitt gestuurd om hem te bedanken, en niet te geloven hij stuurde nog een mail terug om mij te bedanken voor het omgooien van ons schema, zodat hun Rob de woensdag konden opereren. Omgekeerde wereld. Ook wil Dr. Levitt op de hoogte blijven van de situatie van Rob en stelde veel vragen hoe het nu ging. Wat een betrokkenheid. Op de foto staat Rob als dokter. Hij spreekt ondertussen wel die taal bijna. hahaha
Maandag gaan we naar de poli en de donderdag volgt dan nog de MRI.
Het blijft lekker om thuis te zijn, maar toch zit je af en toe nog met je hoofd in het ziekenhuis. Want hoe gaat het nu met die andere kinderen die je de hele week hebt gezien. Een rare wereld, waarin je prioriteiten drastisch veranderen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten