13-07 Erasmus MC- Sophia kinderziekenhuis

Nadat Wiese gisteren de sonde uit de neus van Rob had getrokken en ik dus weer een nieuwe in heb moeten zetten, stond er vandaag een dagje Rotterdam op het programma. Het was niet de eerste keer dat we daarheen moesten, maar toch even spannend. John ging ook mee, om ook even kennis te maken met de gang van zaken daar.
Rond 10 uur gingen we op pad. Rob was eerst nog even naar school geweest. Het was duidelijk dat het westen al vakantie had, want het was erg rustig op de weg. De kuip lieten we maar links liggen, de Erasmusbrug vond Rob geweldig, tja we hadden heel Rotterdam nog wel kunnen bezichtigen, want we waren echt veel te vroeg. Ach maar even koffie drinken en een broodje eten.
Daarna maar wat wachten. Rob amuseerde zich door wat te racen met de rolstoel en iedereen te begroeten met een high-five.
Daarna gingen we wachten op de poli. Omdat René Wijnen niet officieel poli had vandaag, wist eigenlijk niemand goed wat er moest gebeuren. Gelukkig kwam René Wijnen zelf al gelopen. Ook voor hem is het nieuw, dus werd het even zoeken, maar we hadden al snel een kamertje.
We bespraken de pijn die Rob nog steeds ervaart bij het spoelen, en de pijn bij het inbrengen van de katheter in zijn malone stoma. Ook natuurlijk het goede nieuws dat Rob overdag steeds meer energie krijgt en minder pijn. We hebben dus heel veel gewonnen, maar nog niet alles. René ging nog even naar zijn buik kijken en voelde naar de vernauwing en vond die ook wel erg. Ook baalde hij dat het nog steeds veel pijn deed. Er wordt voor zijn malone een tube uit Amerika besteld en tot die tijd moet ik toch maar de flocare erin zetten. Verder moet ik blijven doorgaan met oprekken en twee maal daags spoelen.
Daarna konden we al vrij snel bij de plastische chirurg terecht. Ook zij vonden de decubitus plek een lastig probleem. Gelukkig luisterde ze wel naar mijn verhaal, dat de decubitus niet echt alleen van het zitten kwam, maar meer van zijn manier van bewegen waaronder het billenschuiven. Eigenlijk zou Rob weer een tijd gips moeten hebben om zijn wond te laten genezen. Er komt nu toch eerst een revalidatiearts bij die gespecialiseerd is in dit soort wonden. Nog even een conservatief beleid. Maar het was vooral de beargumentering van de Plastische chirurg die mij deed instemmen met dit beleid.
Rob heeft zich heerlijk uitgekuurd in het ziekenhuis, zoals gewoonlijk. Gewoon meer doen dan goed voor hem is, om maar te laten zien dat hij helemaal niks mankeert. Maar dat heeft zijn tol geeist. Op de terugweg viel hij als een blok inslaap...