Vandaag was het weer therapiedag. In het begin vond Rob er niks aan. Eerst moest hij al wakker worden en daarna had hij ergens pijn bij een bepaalde oefening in zijn heupje. Er was niet veel goed en het anders zo goedlachse manneke, huilde tranen met tuiten. Ik vond het genoeg. Eerst maar wat anders doen. Dus massage en heupjes goed doen. Daarna kwam zijn lach weer terug. En alles wat Rob moest doen, was weer goed. Een sterk bovenlijfje met sterke nekspieren. Zijn hoofd gaat in buiklig steeds hoger.
Nou gaan we ook nog de armspieren trainen, zodat er misschien ooit nog gekropen kan worden. Daar gaan we naar toe werken. Dat zou al heel wat zijn. Maar voorlopig rustig aan, want het is nog steeds een baby. En we zien wel hoe het gaat. Gelukkig zijn is toch het belangrijkst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten