29-12 wachten op OK, anaestesisten ziek, Ok geslaagd

Gisteren is de dag gewoon rustig verlopen. Af en toe nog koorts, maar met paracetamol lijken we het onder controle te hebben. Er werd nog een röntgenfoto van zijn teen gemaakt en daarna waren papa, Myrne, Gijs, Luuk en Wiese even lekker op bezoek. Mooi even in de speelkamer gespeeld.
De nacht is goed verlopen en we werden al vroeg gewekt omdat we al als eerste aan de beurt waren. Rob is erg huilerig en wil niet.
Toen het 8 uur was en we klaar waren om te gaan en de afdeling helemaal is afgezocht naar een status (uiteindelijk wel gevonden)ging ineens de telefoon dat de OK is uitgesteld ivm ziekte van 2(!) anaestesisten. En dus wordt het wachten. Rob is inmiddels op de spoedlijst gezet, omdat ze hem toch willen opereren. Maar nu kan het nog even duren...
En net als je dit dan allemaal aan het typen was, komen ze het bericht brengen dat Rob naar OK mag. Rob moest heel even huilen, maar toen ik beloofde dat ik zou zeggen dat ze het slaapmiddel heel langzaam in moesten spuiten werd het beter.
De weg naar de OK ging verder goed. Op de operatiekamer hadden we gelukkig een hele begripvolle anaestesist en hij deed het werkelijk allemaal heel langzaam en Rob had geen pijn.
Wel was hij lastig in slaap te krijgen want tijdens het verplaatsen gingen zijn ogen weer open. Nog even met de chirurg gesproken en toen begon het wachten. Op zich wist ik dat ik niet lang hoefde te wachten maar toch. Al snel kwam Dr. Horst Scharbatke weer vertellen dat het goed was gegaan. Ze hadden de wond goed weggesneden en zijn teen schoongespoeld. Ook hebben ze een implantatieketting met 20 minikralen in zijn teen gemaakt. Deze kralen bevatten antibiotica die deze langzaam afgeeft. (dus een piercing in zijn teen hihi) Ook de foto liet een verandering in het bot zien dus het was goed dat dit alles was gedaan.
Daarna mocht ik naar Rob toe die nog in diepe slaap was. Maar na 15 minuten was hij ineens wakker en wilde meteen friet met een frikandel, maar het was pas 11 uur dus dat is wel erg vroeg.
Nu (11.30) zijn we op de afdeling en Rob is aan het drinken. Hij is helemaal vrolijk.
Het verband wordt over 2 dagen verwisseld en straks in Rotterdam wordt de behandeling voortgezet.
Toch heb ik het er even moeilijk mee allemaal. Dit was operatie nr. 21. Zo langzaamaan denk je wanneer houdt het op, want volgende week volgt 22.
Zo hebben we een aanbod vlak voor kerst af moeten slaan om naar vila pardoes te gaan. We kregen donderdags de week voor kerst een telefoontje van PSV dat er een huisje vrij was gekomen omdat een ander kindje te ziek was. Ik heb nee moeten zeggen omdat de kinderen nog naar school moesten, en 1 dag voor vertrek kon ik het gewoon niet meer georganiseerd krijgen. Vond het zo jammer voor de kinderen. Inmiddels ben ik erachter voor wie dat huisje bestemd was. Ook dat was een zeer triest verhaal van een kind dat vocht tegen kanker. Nu lees ik net dat dat kind is overleden. Verdorie wat oneerlijk allemaal.
Weet je, dat is ook een moeilijk aspect van steeds in het ziekenhuis zijn. Je ziet zoveel oneerlijkheid. Kijk alleen maar naar Rob. Zoveel operaties en veel pijn. En dat voor een kind van 5. Je mag daar alleen als moeder nooit bij stil staan en voor de buitenwereld al helemaal niet. Zeker je andere kinderen mag je niks laten blijken, maar ook zij hebben het nu moeilijk. Straks even 2 dagen thuis en dan weer zeker 2 weken weg.
Dit klinkt allemaal zwaarmoedig maar het is soms best lastig. Al die kinderen die iets mankeren. En zij blijven lachen, dus doen wij dat ook maar weer.
Rob doet het vandaag goed. Hij is tot nu toe koorts vrij en eet en drinkt weer. Dus op naar herstel, tenminste van de teen. Zou tenminste iets zijn. Goed toch?
Het is nu 20 uur. Rob heeft genoten van zijn friet en frikandel!! Ook het drinken gaat goed en geen koorts meer gehad. Morgen horen we of we in het weekend 2 dagen naar huis kunnen. En dan een goed beleid afspreken met Rotterdam. Nu maar hopen dat hij snel gaat slapen.