Waar we gisteren al een beetje bang voor waren, is toch weer werkelijkheid geworden. Rob is weer opgenomen in het Radboud. Vanmorgen was de koorts al weer heel snel 40.4 en toen die koorts niet zakte na paracetamol besloot ik toch maar weer te bellen. Dit was ook de opdracht van de kinderats die ik gisteravond aan de telefoon had.
Ik kreeg al snel iemand te pakken en eigenlijk werd al meteen besloten dat Rob moest komen om nagekeken te worden. Nog maar snel een boterham en op naar Nijmegen.
Om 14.00 uur werden we al binnen geroepen. De arts kwam ook vrij snel. Hij luisterde wat en deed de gebruikelijke controles. Ook zijn teen moest ik laten zien en meteen nadat ik het verband eraf haalde, kwam de pus ook eruit. De teen is sinds de start van de antibiotca absoluut niet beter geworden, sterker nog, eerder slechter. Er werd wederom een chirurg in consult gevraagd, en ondertussen werd er bloedgeprikt en urine afgenomen. Rob sliep ondertussen veel en liet alles gelaten over zich heen komen.
Dr. Van Tuil kwam al snel en ook zij bevestigde het feit dat zijn teen slechter was dan in november. Ze dacht eigenlijk dat de antibiotica nu via het infuus moest gaan, want oraal helpt niets. Ze ging eerst overleggen met de infectioloog.
Zij kwam ook al redelijk snel en ook de kinderarts kwam er nogmaals bij.
Ze vond eigenlijk ook dat de antibiotica via infuus moet nu, zeker met het oog op de operatie volgende week. Zij vindt eigenlijk ook dat de teen op OK schoon moet worden gemaakt.
En dus werd duidelijk dat Rob moet blijven. En dat is even slikken. Arme Rob weer een opname. En dat in deze drukke tijd in de bakkerij. Misschien mogen we met oud en nieuw even naar huis, dan kan ik tenminste nog even de spullen klaarmaken, voor de opname in Rotterdam. Arme kinderen. Daar gaat hun vakantie. Verdorie! Morgen horen we of Rob naar OK moet. nr 21. Wat een pechvogel. Osteomyelitis komt bij 1 op de 5000 kinderen voor en natuurlijk heeft Rob het weer.
Een pleister op de wonden is dat we naar de vuurtoren mochten en toen vond Rob het al iets minder erg. Er moest weer worden geprikt, dit keer voor een bloedkweek en infuus. Lukte helaas niet de eerste keer, maar dat is uiteindelijk goed gekomen. Nu de nacht weer in... En die zijn inmiddels bekend.
Nu is het 22 uur. Rob is echt goed ziek 41.1 geeft de thermometer aan. Papa heeft net wat spullen gebracht en Rob heeft even naar hem gelachen, maar daarna is het weer helemaal op. Terwijl hij slaapt, kreunt hij regelmatig. Ik hoop dat de paracetamol nu snel gaat werken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten