Even een kort bericht, want de op de telefoon de blog bijwerken is een hele klus.
De Neurochirurg kwam om 23.15 van de ok af. De drain was inderdaad verstopt en wel het stukje dat in zijn hoofd zat. We zijn er mooi optijd bij, want een verstopte drain is heel gevaarlijk. Snel erna mocht ik naar Rob toe. Hij was natuurlijk in een diepe slaap, want het was midden in de nacht voor hem. Gelukkig was hij toch wekbaar en om 00.45 gingen we naar de afdeling. Rob had nog wel pijn, maar sliep gelukkig de hele nacht door.
Zo inmiddels is het 13.11 en heb ik een computer gevonden. John en Wiese zijn net op vistite geweest en Wiese heeft samen met Rob in bed televisie gekeken.
Rob is gelukkig wel fitter dan gister. Hij ziet nog bleek en is nog erg rustig maar de operatie is dan ook nog niet zo heel lang geleden en de liquor moet nog afnemen.
De neurochirurg kwam nog even binnen en ze vertelde nogmaals dat we er keurig optijd bij waren en dat we goed gehandeld hadden. Rob moet nog herstellen en er wordt een nieuwe CT Scan aangevraagd. Als die CT scan goed is dan mogen we morgen naar huis. Gelukkig maar. Ook de kinderarts keek Rob nog even na. Ook zij vond Rob nog niet helemaal fit, maar dat zijn natuurlijk ook de zorgen die nu al maanden spelen en waar ze maar niet achter komen wat er nu precies speelt met Rob.
De cliniclowns kwamen nog even binnen en Rob en Wiese vonden ze grappig al werden ze wel resoluut de deur gewezen.
Nu nog wachten op Marc Wijnen de chirurg. Kijken wat hij van de grote teen van Rob zegt.
Nu slaapt Rob. Hij heeft weer wat verhoging. Maar dat verhaal is inmiddels bekend.
Masja kwam om 15.00 uur met Rob spelen en Rob vond het helemaal geweldig om haar weer te zien. Ze speelde een nieuwe verzie van memory en quartet samen. Helaas was het spelen van korte duur. Marc Wijnen beooreelde de teen van Rob en vond dat er een foto van gemaakt moest worden.
De verpleegkundige kwam dat er ook een MRI gemaakt moest worden. Dus ging Masja maar met ons mee naar de MRI. Daar was het nog even een heel gedoe, want het infuus moest afgekoppeld worden en dat mag officieel alleen een verpleegkundige en omdat die nogal lang op zich liet wachten besloot ik om het zelf maar te doen. En dus kon de MRI beginnen. Rob lag weer keurig stil ondanks de herrie dat dat apparaat maakt.
Meteen erna kon ook de foto van de teen gemaakt worden. Rob was door alles wel moe, maar het moest even.
Gelukkig voor Rob kwam zijn grote vriend Stefan nog op visite en er verscheen ondanks alles toch nog een grote glimlach op zijn gezicht.
Nu is het 19 uur en Rob slaapt. Helemaal uitgeput. Het houdt nog niet over, maar het gaat al een stuk beter dan gisteren.
Hij doet het weer zo goed allemaal ons super dapper manneke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten